|
Παρασκευή, 26 Απριλίου 2024
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Απρίλιος 2024 |
|
Κ |
Δ |
Τ |
Τ |
Π |
Π |
Σ |
|
31 |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
2
3
4
5
6
7
8
9
από
9
σελίδες
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. γ΄23), αναγνωρίσει την αμαρτωλότητά του, αισθανθεί και συνειδητοποιήσει την ανάγκη για κάποιον σωτήρα, πιστέψει ότι ο σωτήρας αυτός είναι ο Χριστός και τον δεχθεί προσωπικά, τότε σώζεται και γίνεται παιδί του Θεού, γιατί στην Αγία Γραφή διαβάζουμε πάλι: «Εις τα ίδια ήλθε-ο Χριστός-, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. 'Οσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού» (Ιωάν.α΄12). Και ακόμα ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας διαβεβαίωσε: «Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν.ε΄24).
Αδιαφορία
Δεκαπέντε λεπτά πριν από την πρόσκρουση του πλοίου στο παγόβουνο, το παρατηρητήριο έστειλε τρεις προειδοποιήσεις. Ο αρμόδιος ασυρματιστής σήκωσε το ακουστικό μερικά μόλις δευτερόλεπτα πριν από το μοιραίο χτύπημα. Τι έκαναν οι επιβάτες εκείνη την τραγική ώρα; ΄Ετρωγαν, έπιναν, έπαιζαν χαρτιά, χόρευαν και γλεντούσαν χωρίς καμιά υποψία για το τι τους περίμενε. Ακόμα και ύστερα από τις προειδοποιήσεις πολλοί ανέβαιναν στο κατάστρωμα, έριχναν μια ματιά τριγύρω τους και ξαναγύριζαν στη διασκέδασή του. Ο πλοίο δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο. Το Τιτανικός ήταν ένα αβύθιστο σκάφος. Όταν δόθηκε τέλος η εντολή να αρχίσει οι επιβίβαση στις βάρκες, οι απροθυμία των επιβατών ήταν απίστευτη. ΄Ολοι νόμιζαν προς επρόκειτο για εσφαλμένη εκτίμηση της κατάστασης από μέλη του πληρώματος που όλα τα στάθμιζαν με την πείρα που είχαν από άλλα καράβια. Δεν είχαν ακόμα καταλάβει πως τούτο το καράβι, ο θρυλικός και μοιραίος Τιτανικός, ήταν εντελώς άλλο πράγμα. «Γιατί να ταλαιπωρηθούμε, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος» έλεγαν πολλοί, και στοιχημάτιζαν πως θα ξαναγύριζαν στο πλοίο και θα συνέχιζαν κανονικά το ταξίδι τους. Τα πράγματα όμως δεν ήταν καθόλου όπως αυτοί νόμιζαν. Ο κίνδυνος για τη ζωή τους ήταν πια ορατός. Ελπίδα μοναδική γι΄αυτούς ήταν να φορέσουν τα σωσίβιά τους και να μπούν όσο γινόταν πιο γρήγορα στις βάρκες. Κάποιος ρώτησε τότε τον πλούσιο εκείνον επιβάτη, τον Τζων Τζέικομπ 'Αστορ, «Κύριε, που είναι το σωσίβιό σας;» Και εκείνος απάντησε: «Δεν νόμιζα πως θα το χρειαζόμουν».
Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά δείχνουν και οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αναφορικά με τα πράγματα του Θεού. Αντιμετωπίζουν με αδιαφορία ό,τι έχει να κάνει με την πέρα από τον θάνατο ύπαρξη, και ειρωνεύονται κάθε ιδέα για κρίση και αιώνια κόλαση. Τώρα λένε «δεν μου χρειάζεται ο Χριστός». 'Όμως η ώρα θα έρθει που θα δούν ξεκάθαρα πόσο μεγάλο λάθος έκαναν. Κάποια μέρα θα ρωτηθούν: «Τι έκανες με τον Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν;» Και ίσως απαντήσουν «Δεν νόμιζα πως θα τον χρειαζόμουν». Αλλά, αγαπητέ αναγνώστη, να είσαι βέβαιος πως τον χρειάζεσαι τον Χριστό. Αυτός είναι ο μόνος Σωτήρας των αμαρτωλών. Η ώρα θα έρθει που θα πεισθείς ότι «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία' ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον υπό τον ουρανό δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ.δ΄12), αλλά τότε θα είναι πολύ αργά.
|
|
|
|
|
|
Αποστολή του κειμένου σε email
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|