Η Ευαγγελική Βαπτιστική Εκκλησία δέχεται το Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας/Κωνσταντινουπόλεως, δίχως την προσθήκη "Filioque"
των Δυτικών, ως συνοπτική, αλλά πλήρη, έκθεση των κυριoτέρων δογμάτων της Χριστιανικής θρησκείας και σύμφωνη με τις Γραφές. Κάθε άλλη έκθεση αρχών Πίστεως ή αποτελεί ανάπτυξη των δογμάτων αυτών, ή αναφέρεται σε επιμέρους θέματα τα οποία δεν ήταν δυνατόν να συμπεριληφθούν στο σύντομο αυτό Σύμβολο της Πίστεως.
Για τις Γραφές
Πιστεύουμε ότι η Αγία Γραφή (εξήντα έξη βιβλία Π. και Κ. Διαθήκης) γράφτηκε από ανθρώπους οι οποίοι εμπνεύστηκαν και οδηγήθηκαν από το 'Αγιο Πνεύμα. Ότι είναι ο Λόγος του Θεού, και κατά συνέπεια, ο μόνος κανόνας πίστεως και ζωής για τους πιστούς τού Ιησού Χριστού.
Για τον Αληθινό Θεό
Πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας μόνο ζωντανός και αληθινός Θεός, Δημιουργός του ουρανού και της γης, ανέκφραστα ένδοξος σε αγιότητα και τελειότητα, τριαδικός, δηλαδή Πατέρας, Υιός και Πνεύμα 'Αγιο. Τα τρία αυτά θεία πρόσωπα αποκαλύπτονται στις Γραφές ως διακριτά και ασύγχυστα, ομοούσια και αχώριστα. Η Τριάδα είναι μυστήριο που αποκαλύφτηκε, αλλά παραμένει ασύλληπτο και ανεξήγητο για τη διάνοια.
Γιά το 'Αγιο Πνεύμα
Πιστεύουμε ότι το Πνεύμα το 'Αγιο είναι θείο πρόσωπο, ίσο με τον Πατέρα και τον Υιό. Ότι είχε ενεργό μέρος στη Δημιουργία, όπως έχει και στη Σωτηρία, αναγεννώντας τον αμαρτωλό που πιστεύει στον Χριστό και σφραγίζοντάς τον.
Είναι η δύναμη που συγκρατεί και εμποδίζει τον Πονηρό μέχρις ότου εκπληρωθεί ο τελικός σκοπός του Θεού για την αποκατάσταση. Ελέγχει τον κόσμο "περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως", και με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, που γίνεται από εργάτες ειδικά εκλεγμένους, ετοιμάζει τη Νύμφη -την Εκκλησία- για τον ουράνιο Νυμφίο. Είναι ο μόνος αυθεντικός ερμηνευτής των Γραφών και Παράκλητος των πιστών από τη στιγμή της αναγέννησής τους μέχρι την είσοδό τους εκεί που είναι "πολλώ... μάλλον κρείσον".
Για την από παρθένο γέννηση του Χριστού
Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε υπερφυσικά, από την Παρθένο Μαρία, χωρίς τη μεσολάβηση ανδρός, αλλά με την επέλευση σ΄αυτή του Πνεύματος του Αγίου και την επισκίασή της από τη δύναμη του Υψίστου. Πρόκειται για το μεγάλο μυστήριο της ευσεβείας που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει και εξηγήσει με τον φυσικό του νου, αλλά κάθε καλοπροαίρετος και ειλικρινής εκζητητής της αλήθειας, με τη βοήθεια και αρωγή του Πνεύματος του Θεού, μπορεί να πιστέψει και να πάρει σωτηρία και αιώνια ζωή. Το πρόσωπο του Χριστού δεν ανατέμνεται. Δεν μπορούμε να πούμε πόσο ήταν Θεός και πόσο άνθρωπος. Ήταν ο Υιός του Θεού που για τη σωτηρία μας έγινε και Υιός ανθρώπου. Ως Υιός Θεού έφερε τον Θεό στον άνθρωπο και ως Υιός ανθρώπου φέρνει τον άνθρωπο στον Θεό. Σ΄ Αυτόν η δόξα στους αιώνες!
Για τον εξιλασμό
Πιστεύουμε ότι η σωτηρία του αμαρτωλού συνίσταται στην απαλλαγή του από την ενοχή και τις αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας και επιτυγχάνεται με την πίστη στον Ιησού Χριστό ο Οποίος με τη θυσία Του στο σταυρό ικανοποίησε πλήρως τις απαιτήσεις της θείας δικαιοσύνης και αξασφάλισε λύτρωση και αιώνια ζωή για κάθε άνθρωπο. Από την πλευρά του Θεού η σωτηρία είναι γενική. Αποκτάται όμως μόνο ατομικά. Ο άνθρωπος πρέπει προσωπικά να δεχθεί τον Χριστό ως Σωτήρα του, γιατί "εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού" (Ιωάν. Α΄11,12).
Για τη χάρη του Θεού
Πιστεύουμε ότι η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποκλειστικά έργο της χάρης του Θεού. "χάριτί εστε σεσωσμένοι δια της πίστεως΄και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον΄ουκ εξ έργων, ίνα μή τις καυχήσηται" (Εφεσ. Β΄8). Τα καλά έργα, τα οποία προετοίμασε ο Θεός για να περπατήσουμε σ΄αυτά, δεν συμβάλλουν στη σωτηρία, αλλά, ως καρπός, αποδεικνύουν τη σωτηρία. Η σωτηρία δεν γίνεται προοδευτικά, είναι έργο στιγμιαίο που πραγματοποιείται στην καρδιά του αμαρτωλού μόλις αυτός πιστέψει στον Χριστό ως Σωτήρα του προσωπικό.
Για την εκκλησία
Πιστεύουμε ότι η εκκλησία αποτελείται από το σύνολο των πιστών του Χριστού οι οποίοι αναγεννώνται από το 'Αγιο Πνεύμα και ξεχωρίζονται από τον κόσμο. Αυτοί οι πιστοί ανήκουν χρονικά στην Οικονομία της Χάρης που άνοιξε με την Πεντηκοστή και θα κλείσει με την Αρπαγή. Η εκκλησία αυτή δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ακόμη θα σωθούν και θα προστεθούν κι άλλοι. Αυτή η παγκόσμια, αόρατη, εκκλησία δεν χωρίζεται σε θριαμβεύουσα και στρατευομένη. Όσο καλοί και πετυχημένοι κι αν μας φαίνονται οι όροι αυτοί, δεν μπορούν να στηριχτούν ούτε στο γράμμα ούτε στο πνεύμα των Γραφών. Ως σώμα του Χριστού η εκκλησία ακόμη αυξάνει και μορφώνεται. Αυτή η εκκλησία θα γίνει ορατή όταν: "Αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ΄ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα" (Α΄Θεσσ.δ΄16,17).
Όμως η λέξη εκκλησία στην Καινή Διαθήκη έχει και την έννοια της επιμέρους κοινότητας. Είναι η ορατή μορφή της εκκλησίας που αποτελείται από ένα αριθμό ατόμων που ομολογούν πίστη στον Χριστό και βαφτίζονται κατά τον τύπο της Μεγάλης Εντολής. Η αλλιώς λεγόμενη τοπική εκκλησία είναι μικτή. Αποτελείται από σωσμένους -αναγεννημένους- και μη σωσμένους. Το ιδανικό είναι να αποτελείται μόνο από σωσμένους, αλλά αυτό είναι ανέφικτο εδώ στη γη. Φροντίδα όλων των πιστών και προσευχή πρέπει να είναι ο Κύριος να προσθέτει "τους σωζομένους επί τω αυτώ", όμως θα υπάρχουν πάντοτε και οι Ανανίες και οι Σάπφειρες. Η διαλογή θα γίνει κατά την αρπαγή. Η επιμέρους εκκλησία είναι αυτόνομη και αυτοκέφαλη. Δεν υπάγεται σε κανένα και πουθενά διοικητικά και δογματικά παρά μόνο στον Κύριο Ιησού Χριστό, την Κεφαλή της. Η συγκρότηση, λειτουργία και διοίκησή της μας δίνονται στην Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν χαρίσματα που δίνονται από το 'Αγιο Πνεύμα για την οικοδομή της εκκλησίας, και διακονίες. Οι λειτουργοί της είναι υπηρέτες που συστήνονται από τον Κύριο και αναγνωρίζονται από την ολομέλεια των πιστών. Διοικητικά στην Καινή Διαθήκη αναγνωρίζονται μόνο δυο βαθμοί, δηλαδή: Ποιμένες (Αλλιώς Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι) και Διάκονοι. Οι πιστοί δεν χωρίζονται σε κληρικούς και λαϊκούς, γιατί στη Νέα Οικονομία όλοι οι χριστιανοί είναι: "γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα" (Α΄Πέτ.β΄9).
Για το βάφτισμα και το Κυριακό Δείπνο
Πιστεύουμε ότι το χριστιανικό βάφτισμα είναι η κατάδυση (μία και όχι τρείς) του πιστού, με βάση την ομολογία του, στο νερό, στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και από λειτουργό που ενεργεί εκ μέρους κάποιας τοπικής εκκλησίας στην οποία και, με τον τρόπο αυτό, προστίθεται ως μέλος το βαφτιζόμενο άτομο. Το βάφτισμα είναι τελετή που συμβολίζει τον θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του Κυρίου και την ταύτιση του πιστού μαζί Του. Δεν σώζει ούτε συμβάλλει σε κανένα βαθμό στη σωτηρία, αλλά είναι υποχρεωτικό ως εντολή του Χριστού και προϋπόθεση για τη συμμετοχή στη ζωή της τοπικής εκκλησίας, και ιδιαίτερα στο Κυριακό Δείπνο. Σ΄αυτό το δεύτερο η συμμετοχή προϋποθέτει αναγέννηση και συμμόρφωση με το θέλημα του Θεού, γι΄αυτό και ο απ. Παύλος που πραγματεύεται το θέμα συνιστά ένα ειλικρινή αυτοέλεγχο και εξομολόγηση ενώπιον του Κυρίου πρίν από τη συμμετοχή. "Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω΄ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.(Α΄Κορ. ια΄28,29). Η τελετή είναι κάτι περισσότερο από συμβολική, πλήν όμως τα στοιχεία δεν μεταβάλλονται, παραμένουν άρτος και γέννημα της αμπέλου. Η σωστή, με πίστη, συμμετοχή φέρνει πνευματικές και άλλες ευλογίες στον πιστό, ενώ η ανάξια συμμετοχή φέρνει κατάκριση που μπορεί να οδηγήσει σε αρρώστια, σωματική ή διανοητική, ακόμα δε και σε σωματικό θάνατο, με σκοπό παιδαγωγικό προς διασφάλιση της σωτηρίας της ψυχής. Αυτό το λέει καθαρά ο απ. Παύλος στην ίδια περικοπή συμπερασματικά: "Δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί. Ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ αν εκρινόμεθα΄κρινόμενοι δε υπό του Κυρίου παιδευόμεθα, ίνα μη συν τω κόσμω κατακριθώμεν. (εδ.30,31,32). Η συμμετοχή στο Κυριακό Δείπνο δεν γίνεται για να σωθεί ο αμαρτωλός, αλλά μάλλον επειδή σώθηκε. Είναι κι αυτή εντολή του Χριστού με σκοπό την ανάμνησή Του, κατά τρόπο παραστατικό, ιδιαίτερα σε σχέση με τό πάθος του σταυρικού Του θανάτου.
Για την Ανάσταση του Χριστού και τη Δεύτερη Έλευσή Του
Πιστεύουμε ότι ο Χριστός αναστήθηκε σωματικά την τρίτη ημέρα από τη σταύρωσή Του, σύμφωνα με τις Γραφές και τις δικές Του διαβεβαιώσεις. Ότι τώρα βρίσκεται σωματικά στα δεξιά του Πατέρα και μεσιτεύει για μας και τους ανόμους, ενώ παράλληλα είναι, ως Θεός ευλογητός εις τους αιώνας και πανταχού παρών, όπως όπου δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομά Του, διαβεβαίωσε, πως είναι κι Αυτός ανάμεσά τους. Ότι θα ξανάρθει σε δυο ξεχωριστές φάσεις Αρπαγή και Αποκάλυψη, για απολύτρωση, κρίση και βασιλεία. Aλληλούια!
