Τη δεκαετία του 1960, ένας κύριος, από το χωριό Μαραθώνα, ήρθε στην Αθήνα, μπήκε σ΄ένα κεντρικό φαρμακείο και πήρε κάποιο φάρμακο για την καρδιά. Όταν απομακρύνθηκε, ο υπάλληλος του φαρμακείου διαπίστωσε, με φρίκη και τρόμο, ότι του είχε δώσει λάθος φάρμακο, επικίνδυνο και θανατηφόρο! Ειδοποιείται η Αστυνομία, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός, και αρχίζει να μεταδίδεται η προειδοποίηση κάθε τόσο. "Κάποιος από το τάδε φαρμακείο πήρε από λάθος επικίνδυνο φάρμακο, να μη το χρησιμοποιήσει". Την ανακοίνωση την άκουσε η γυναίκα του ανθρώπου στον Μαραθώνα, ο νους της πήγε αμέσως στον άντρα της και έτρεξε στο σημείο που θα κατέβαινε από το λεωφορείο. Μόλις τον είδε τον ρώτησε: το φάρμακο το άνοιξες; Πήρες καθόλου; Όχι, απάντησε εκείνος. Την ανακούφιση της γυναίκας την αφήνουμε στη φαντασία του καθενός. Η ιστορία όμως έχει κάποιο μάθημα μεγάλο, πνευματικό. Ο άνθρωπος αυτός, μέχρι εκείνη τη στιγμή, πίστευε ειλικρινά, ακράδαντα, ότι στην τσέπη του είχε το φάρμακό του. Η πίστη του όμως ήταν λάθος, και καθ΄όλο το διάστημα που μεσολάβησε, δεν μετέβαλε το επικίνδυνο περιεχόμενο της όποιας συσκευασίας, και αν ο άνθρωπός μας, καλή τη πίστει, έπαιρνε τη δόση του από το φάρμακο αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ θλιβερό. Βλέπετε, λοιπόν, πόσο λάθος είναι να λέει κανείς "δεν έχει σημασία το τι ή σε τι πιστεύεις, αρκεί να πιστεύεις σε κάτι, κάπου!" Δεν είναι καθόλου έτσι. Η πίστη, για να έχει θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να έχει αντικείμενο την αλήθεια. Και προκειμένου για τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου το αντικείμενο της πίστης πρέπει να είναι ο Χριστός γιατί: "Δεν υπάρχει δι΄ουδενός άλλου η σωτηρία' διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν." Πρ. δ΄12.  9/6/2012. Μάρκος Μπούσιος.