|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τόν ουρανόν καί τήν γήν.
|
|
|
2
Η δέ γή ήτο άμορφος καί έρημος· καί σκότος επί τού προσώπου τής αβύσσου. Καί πνεύμα Θεού εφέρετο επί τής επιφανείας τών υδάτων.
|
|
|
3
Καί είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· καί έγεινε φώς·
|
|
|
4
καί είδεν ο Θεός τό φώς ότι ήτο καλόν· καί διεχώρισεν ο Θεός τό φώς από τού σκότους·
|
|
|
5
καί εκάλεσεν ο Θεός τό φώς, Ημέραν· τό δέ σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα πρώτη.
|
|
|
6
Καί είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον τών υδάτων, καί άς διαχωρίζη ύδατα από υδάτων.
|
|
|
7
Καί εποίησεν ο Θεός τό στερέωμα, καί διεχώρισε τά ύδατα τά υποκάτωθεν τού στερεώματος από τών υδάτων τών επάνωθεν τού στερεώματος. Καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
8
Καί εκάλεσεν ο Θεός τό στερέωμα, Ουρανόν. Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα δευτέρα.
|
|
|
9
Καί είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τά ύδατα τά υποκάτω τού ουρανού εις τόπον ένα, καί άς φανή η ξηρά. Καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
10
Καί εκάλεσεν ο Θεός τήν ξηράν, γήν· καί τό σύναγμα τών υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· καί είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
|
|
|
11
Καί είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γή χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, καί δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά τό είδος αυτού, τού οποίου τό σπέρμα νά ήναι εν αυτώ επί τής γής. Καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
12
Καί εβλάστησεν η γή χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον κατά τό είδος αυτού, καί δένδρον κάμνον καρπόν, τού οποίου τό σπέρμα είναι εν αυτώ κατά τό είδος αυτού· καί είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
|
|
|
13
Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα τρίτη.
|
|
|
14
Καί είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τώ στερεώματι τού ουρανού, διά νά διαχωρίζωσι τήν ημέραν από τής νυκτός· καί άς ήναι διά σημεία καί καιρούς καί ημέρας καί ενιαυτούς·
|
|
|
15
καί άς ήναι διά φωστήρας εν τώ στερεώματι τού ουρανού, διά νά φέγγωσιν επί τής γής. Καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
16
Καί έκαμεν ο Θεός τούς δύο φωστήρας τούς μεγάλους, τόν φωστήρα τόν μέγαν διά νά εξουσιάζη επί τής ημέρας, καί τόν φωστήρα τόν μικρόν διά νά εξουσιάζη επί τής νυκτός· καί τούς αστέρας·
|
|
|
17
καί έθεσεν αυτούς ο Θεός εν τώ στερεώματι τού ουρανού, διά νά φέγγωσιν επί τής γής,
|
|
|
18
καί νά εξουσιάζωσιν επί τής ημέρας καί επί τής νυκτός καί νά διαχωρίζωσι τό φώς από τού σκότους. Καί είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
|
|
|
19
Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα τετάρτη.
|
|
|
20
Καί είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τά ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα καί πετεινά άς πέτωνται επάνωθεν τής γής κατά τό στερέωμα τού ουρανού.
|
|
|
21
Καί εποίησεν ο Θεός τά κήτη τά μεγάλα καί πάν έμψυχον κινούμενον, τά οποία εγέννησαν εν αφθονία τά ύδατα κατά τό είδος αυτών, καί πάν πετεινόν πτερωτόν κατά τό είδος αυτού. Καί είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
|
|
|
22
Καί ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων, Αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί γεμίσατε τά ύδατα εν ταίς θαλάσσαις· καί τά πετεινά άς πληθύνωνται επί τής γής.
|
|
|
23
Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα πέμπτη.
|
|
|
24
Καί είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γή ζώα έμψυχα κατά τό είδος αυτών, κτήνη καί έρπετά καί ζώα τής γής κατά τό είδος αυτών· καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
25
Καί έκαμεν ο Θεός τά ζώα τής γής κατά τό είδος αυτών, καί τά κτήνη κατά τό είδος αυτών, καί πάν έρπετόν τής γής κατά τό είδος αυτού. Καί είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
|
|
|
26
Καί είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· καί άς εξουσιάζη επί τών ιχθύων τής θαλάσσης καί επί τών πετεινών τού ουρανού καί επί τών κτηνών καί επί πάσης τής γής καί επί παντός έρπετού, έρποντος επί τής γής.
|
|
|
27
Καί εποίησεν ο Θεός τόν άνθρωπον κατ' εικόνα έαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν καί θήλυ εποίησεν αυτούς·
|
|
|
28
καί ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· καί είπε πρός αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί γεμίσατε τήν γήν καί κυριεύσατε αυτήν, καί εξουσιάζετε επί τών ιχθύων τής θαλάσσης καί επί τών πετεινών τού ουρανού καί επί παντός ζώου κινουμένου επί τής γής.
|
|
|
29
Καί είπεν ο Θεός, Ιδού, σάς έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί τού προσώπου πάσης τής γής, καί πάν δένδρον, τό οποίον έχει εν έαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς πρός τροφήν·
|
|
|
30
καί εις πάντα τά ζώα τής γής καί εις πάντα τά πετεινά τού ουρανού καί εις πάν έρπετόν έρπον επί τής γής καί έχον εν έαυτώ ψυχήν ζώσαν, έδωκα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν. Καί έγεινεν ούτω.
|
|
|
31
Καί είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· καί ιδού, ήσαν καλά λίαν. Καί έγεινεν έσπέρα καί έγεινε πρωί, ημέρα έκτη.
|
|
|
|
|
|
|
|
