|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
Καί συνετελέσθησαν ο ουρανός καί η γή καί πάσα η στρατιά αυτών.
|
|
|
2
Καί είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τή ημέρα τή έβδόμη τά έργα αυτού, τά οποία έκαμε· καί ανεπαύθη τήν ημέραν τήν έβδόμην από πάντων τών έργων αυτού, τά οποία έκαμε.
|
|
|
3
Καί ευλόγησεν ο Θεός τήν ημέραν τήν έβδόμην καί ηγίασεν αυτήν· διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων τών έργων αυτού, τά οποία έκτισε καί έκαμεν ο Θεός.
|
|
|
4
Αύτη είναι η γένεσις τού ουρανού καί τής γής, ότε εκτίσθησαν αυτά, καθ' ήν ημέραν εποίησε Κύριος ο Θεός γήν καί ουρανόν,
|
|
|
5
καί πάντα τά φυτά τού αγρού, πρίν γείνωσιν επί τής γής, καί πάντα χόρτον τού αγρού, πρίν βλαστήση· διότι δέν είχε βρέξει Κύριος ο Θεός επί τής γής, καί άνθρωπος δέν ήτο διά νά εργάζηται τήν γήν·
|
|
|
6
ο ατμός δέ ανέβαινεν από τής γής καί επότιζε πάν τό πρόσωπον τής γής.
|
|
|
7
Καί έπλασε Κύριος ο Θεός τόν άνθρωπον από χώματος εκ τής γής. καί ενεφύσησεν εις τούς μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, καί έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.
|
|
|
8
Καί εφύτευσε Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τή Εδέμ κατά ανατολάς καί έθεσεν εκεί τόν άνθρωπον, τόν οποίον έπλασε.
|
|
|
9
Καί Κύριος ο Θεός έκαμε νά βλαστήση εκ τής γής πάν δένδρον ωραίον εις τήν όρασιν καί καλόν εις τήν γεύσιν· καί τό ξύλον τής ζωής εν μέσω τού παραδείσου καί τό ξύλον τής γνώσεως τού καλού καί τού κακού.
|
|
|
10
Ποταμός δέ εξήρχετο εκ τής Εδέμ διά νά ποτίζη τόν παράδεισον· καί εκείθεν εμερίζετο εις τέσσαρας κλάδους.
|
|
|
11
Τό όνομα τού ένός, Φισών· ούτος είναι ο περικυκλόνων πάσαν τήν γήν Αβιλά· όπου ευρίσκεται τό χρυσίον·
|
|
|
12
τό δέ χρυσίον τής γής εκείνης είναι καλόν· εκεί είναι τό βδέλλιον καί ο λίθος ο ονυχίτης.
|
|
|
13
Καί τό όνομα τού ποταμού τού δευτέρου, Γιών· ούτος είναι ο περικυκλόνων πάσαν τήν γήν Χούς.
|
|
|
14
Καί τό όνομα τού ποταμού τού τρίτου, Τίγρις· ούτος είναι ο ρέων πρός ανατολάς τής Ασσυρίας. Ο δέ ποταμός ο τέταρτος, ούτος είναι ο Ευφράτης.
|
|
|
15
Καί έλαβε Κύριος ο Θεός τόν άνθρωπον καί έθεσεν αυτόν εν τώ παραδείσω τής Εδέμ διά νά εργάζηται αυτόν καί νά φυλάττη αυτόν.
|
|
|
16
Προσέταξε δέ Κύριος ο Θεός εις τόν Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου τού παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει,
|
|
|
17
από δέ τού ξύλου τής γνώσεως τού καλού καί τού κακού δέν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ήν ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.
|
|
|
18
Καί είπε Κύριος ο Θεός, Δέν είναι καλόν νά ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον μέ αυτόν.
|
|
|
19
Επλασε δέ Κύριος ο Θεός εκ τής γής πάντα τά ζώα τού αγρού καί πάντα τά πετεινά τού ουρανού, καί έφερεν αυτά πρός τόν Αδάμ, διά νά ίδη πώς νά ονομάση αυτά· καί ό, τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις πάν έμψυχον, τούτο νά ήναι τό όνομα αυτού.
|
|
|
20
Καί έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τά κτήνη καί εις τά πτηνά τού ουρανού καί εις πάντα τά ζώα τού αγρού· εις δέ τόν Αδάμ δέν ευρίσκετο βοηθός όμοιος μέ αυτόν.
|
|
|
21
Καί επέβαλε Κύριος ο Θεός έκστασιν επί τόν Αδάμ, καί εκοιμήθη· καί έλαβε μίαν εκ τών πλευρών αυτού καί έκλεισε μέ σάρκα τόν τόπον αυτής.
|
|
|
22
Καί κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός τήν πλευράν, τήν οποίαν έλαβεν από τού Αδάμ, εις γυναίκα καί έφερεν αυτήν πρός τόν Αδάμ.
|
|
|
23
Καί είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ τών οστέων μου καί σάρξ εκ τής σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ τού ανδρός αύτη ελήφθη.
|
|
|
24
Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τόν πατέρα αυτού καί τήν μητέρα αυτού, καί θέλει προσκολληθή εις τήν γυναίκα αυτού· καί θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.
|
|
|
25
Ησαν δέ καί οι δύο γυμνοί, ο Αδάμ καί η γυνή αυτού, καί δέν ησχύνοντο.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
