|
|
Κυριακή, 19 Μαΐου 2024
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
Μάιος 2024 |
 |
| Κ |
Δ |
Τ |
Τ |
Π |
Π |
Σ |
 |
| 29 |
30 |
31 |
1 |
2 |
3 |
4 |
| 5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
| 12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
| 19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
| 26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
31 |
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
Ο δέ όφις ήτο τό φρονιμώτερον πάντων τών ζώων τού αγρού, τά οποία έκαμε Κύριος ο Θεός· καί είπεν ο όφις πρός τήν γυναίκα, Τώ όντι είπεν ο Θεός, Μή φάγητε από παντός δένδρου τού παραδείσου;
|
|
|
2
Καί είπεν η γυνή πρός τόν όφιν, Από τού καρπού τών δένδρων τού παραδείσου δυνάμεθα νά φάγωμεν·
|
|
|
3
από δέ τού καρπού τού δένδρου, τό οποίον είναι εν μέσω τού παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μή φάγητε απ' αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά νά μή αποθάνητε.
|
|
|
4
Καί είπεν ο όφις πρός τήν γυναίκα, Δέν θέλετε βεβαίως αποθάνει
|
|
|
5
αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ήν ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, καί θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες τό καλόν καί τό κακόν.
|
|
|
6
Καί είδεν η γυνή, ότι τό δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, καί ότι ήτο αρεστόν εις τούς οφθαλμούς, καί επιθυμητόν τό δένδρον ως δίδον γνώσιν· καί λαβούσα εκ τού καρπού αυτού, έφαγε· καί έδωκε καί εις τόν άνδρα αυτής μεθ' έαυτής, καί αυτός έφαγε.
|
|
|
7
Καί ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, καί εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί· καί ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις έαυτούς περιζώματα.
|
|
|
8
Καί ήκουσαν τήν φωνήν Κυρίου τού Θεού, περιπατούντος εν τώ παραδείσω πρός τό δειλινόν· καί εκρύφθησαν ο Αδάμ καί η γυνή αυτού από προσώπου Κυρίου τού Θεού, μεταξύ τών δένδρων τού παραδείσου.
|
|
|
9
Εκάλεσε δέ Κύριος ο Θεός τόν Αδάμ, καί είπε πρός αυτόν, Πού είσαι;
|
|
|
10
Ο δέ είπε, Τήν φωνήν σου ήκουσα εν τώ παραδείσω, καί εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός· καί εκρύφθην.
|
|
|
11
Καί είπε πρός αυτόν ο Θεός, Τίς εφανέρωσεν εις σέ ότι είσαι γυμνός; Μήπως έφαγες από τού δένδρου, από τού οποίου προσέταξα εις σέ νά μή φάγης;
|
|
|
12
Καί είπεν ο Αδάμ, Η γυνή τήν οποίαν έδωκας νά ήναι μετ' εμού, αυτή μοί έδωκεν από τού δένδρου, καί έφαγον.
|
|
|
13
Καί είπε Κύριος ο Θεός πρός τήν γυναίκα, Τί είναι τούτο τό οποίον έκαμες; Καί η γυνή είπεν, Ο όφις μέ ηπάτησε, καί έφαγον.
|
|
|
14
Καί είπε Κύριος ο Θεός πρός τόν όφιν, Επειδή έκαμες τούτο, επικατάρατος νά ήσαι μεταξύ πάντων τών κτηνών, καί πάντων τών ζώων τού αγρού· επί τής κοιλίας σου θέλεις περιπατεί, καί χώμα θέλεις τρώγει, πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου·
|
|
|
15
καί έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού καί τής γυναικός, καί αναμέσον τού σπέρματός σου καί τού σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σού συντρίψει τήν κεφαλήν, καί σύ θέλεις κεντήσει τήν πτέρναν αυτού.
|
|
|
16
Πρός δέ τήν γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τάς λύπας σου καί τούς πόνους τής κυοφορίας σου· μέ λύπας θέλεις γεννά τέκνα· καί πρός τόν άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, καί αυτός θέλει σέ εξουσιάζει.
|
|
|
17
Πρός δέ τόν Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τόν λόγον τής γυναικός σου, καί έφαγες από τού δένδρου, από τού οποίου προσέταξα εις σέ λέγων, Μή φάγης απ' αυτού, κατηραμένη νά ήναι η γή εξ αιτίας σου· μέ λύπας θέλεις τρώγει τούς καρπούς αυτής πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου·
|
|
|
18
καί ακάνθας καί τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· καί θέλεις τρώγει τόν χόρτον τού αγρού·
|
|
|
19
εν τώ ιδρώτι τού προσώπου σου θέλεις τρώγει τόν άρτον σου, έωσού επιστρέψης εις τήν γήν, εκ τής οποίας ελήφθης· επειδή γή είσαι, καί εις γήν θέλεις επιστρέψει.
|
|
|
20
Καί εκάλεσεν ο Αδάμ τό όνομα τής γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων τών ζώντων.
|
|
|
21
Καί έκαμε Κύριος ο Θεός εις τόν Αδάμ καί εις τήν γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, καί ενέδυσεν αυτούς.
|
|
|
22
Καί είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών, εις τό γινώσκειν τό καλόν καί τό κακόν· καί τώρα μήπως εκτείνη τήν χείρα αυτού, καί λάβη καί από τού ξύλου τής ζωής, καί φάγη, καί ζήση αιωνίως·
|
|
|
23
Οθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ τού παραδείσου τής Εδέμ, διά νά εργάζηται τήν γήν εκ τής οποίας ελήφθη.
|
|
|
24
Καί εξεδίωξε τόν Αδάμ· καί κατά ανατολάς τού παραδείσου τής Εδέμ έθεσε τά Χερουβείμ, καί τήν ρομφαίαν τήν φλογίνην, τήν περιστρεφομένην, διά νά φυλάττωσι τήν οδόν τού ξύλου τής ζωής.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
