Ημερομηνία: 30/5/1986
Συνάθροιση! Από μικρό παιδί θυμάμαι τη λέξη. Στη σκέψη μου είναι συνδεδεμένη με κήρυγμα, προσευχή, ύμνωδία, θερμό περιβάλλον αδελφών! Μικρός χώρος, γεμάτος όμως. Και όχι τόσο με πιστούς ή επισκέπτες, αλλά πρωτίστως με την παρουσία του Θεού. Αλλάζουν οι καιροί, έτσι λέμε. Αυτό είναι όμως; Ο απόστολος Παύλος λέει στον Τιμόθεο (Β΄γ΄): "Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί' διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες...", πράγμα που μας λέει 1. ότι οι άνθρωποι φτιάχνουν τους καιρούς...και 2. ότι αυτοί οι άνθρωποι που περιγράφονται σ΄ αυτό το κεφάλαιο δεν είναι οι άνθρωποι του κόσμου γενικά, γιατί αυτοί πάντοτε ήσαν τέτοιοι, αλλά η αναφορά γίνεται σ΄ ανθρώπους που ομολογούν κάποια πίστη στον Χριστό, "εκκλησιάζονται" , κρατούν ίσως στα χέρια τους και τη Βίβλο. Το συμπέρασμα τούτο βγαίνει αβίαστα αν προσέξει κανείς τον στίχο πέντε (5). Μελαγχολικά, φυσικά, όλα αυτά! Όμως εμείς που πιστεύουμε με την καρδιά μας στον Χριστό και Τον έχουμε δεχτεί ως προσωπικό Σωτήρα και Κύριο, και μάλιστα Τον περιμένουμε να ξανάρθει όπου νάναι, δεν πρέπει να ανησυχούμε, αλλά να αγρυπνούμε και να αγωνιζόμαστε για την πίστη "ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους" Επιστολή Ιούδα 3β.