Ημερομηνία: 26/4/1976
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά μπορεί να μας έλειπαν πολλά υλικά μέσα και αγαθά, αλλά υπήρχε αγάπη, θερμή αγάπη! Και μιλάμε για τις εκκλησίες του Χριστού, ιδιαίτερα. Η Ευαγγελική Βαπτιστική Εκκλησία στις αρχές της συνήθιζε νά κάνει εξόδους στο υπέροχο Κατσιμίδι τη Δευτέρα του Πάσχα. Τόσο όμορφα περνούσαμε εκεί που όταν έγερνε η ημέρα και έπρεπε σιγά σιγά να επιστρέφουμε στα σπίτια μας, θυμάμαι, κανένας δεν ήθελε να κάνει την αρχή! Και δεν ήταν τόσο το ανώτερο από κάθε περιγραφή τοπίο, τα πολλά και ωραία φαγητά, ο συχνός οβελίας, τα παιχνίδια των παιδιών και των νέων, άλλά ήταν προπάντων οι πνευματικές ώρες που είχαμε με ύμνους, ομολογίες, σύντομα μηνύματα από τον Λόγον του Θεού και η ζεστή χριστιανική ατμόσφαιρα. Πρόγευση ουρανού! Η φωτογραφία δείχνει μία απ΄αυτές τις εξόδους. Αυτά τα παιδιά που τρώνε στρωμένα και καθισμένα στο έδαφος, είναι τώρα πατέρες και μητέρες. Ο Θεός να τους ευλογεί. Το Κατσιμίδι εδώ και χρόνια έχει αλλάξει. Η ομορφιά του είναι ίδια, ίσως και καλύτερη, αλλά έχει γίνει ελεγχόμενος χώρος αναψυχής, με πολύ περισσότερο κόσμο τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες. Εμείς όμως τις εξόδους μας αυτές, εδώ και κάποια χρόνια, τις κάνουμε κάπου αλλού, όπου, σε περίπτωση βροχής, να μπορούμε να προστατευτούμε κάτω από στέγη και μέσα σε τοίχους. Και τώρα περνάμε πολύ, πάρα πολύ, όμορφα. Και τώρα υπάρχει φιλαδελφία, αγάπη, όμως η νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια τα παλιά μένει. Αρκετά αδέρφια μας, που τότε έρχονταν μαζί μας, έχουν περάσει στην άλλη ζωή' βρίσκονται εκεί που είναι πολύ πλέον καλύτερα, με τον Χριστό. Περίμεναν την Αρπαγή, όμως η κλήση "Ανάβα εδώ" τους ήρθε ατομικά. Γι΄αυτό κι εμείς, αν και περιμένουμε και λαχταρούμε για την Αρπαγή, ετοιμάζόμαστε και για την πρόσκληση την ατομική. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η ώρα έρχεται που θα συναντήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο τον Κύριο και όλα τα προσφιλή μας πρόσωπα που βρίσκονται, ή θα μεταβούν εν τω μεταξύ, εκεί! Η συνάντηση αυτή δεν είναι δυνατόν να περιγραφθεί με ανθρώπινη γλώσσα. Η δόξα ανήκει στον Θεό!