"Eίπανε στη μυγδαλιά, μίλησέ μας για το Χριστό! και κείνη άνθισε!"
Ο ιδρυτής της Βοτανικής Κάρολος Λινναίος, έλεγε: "Ήρθα σ΄αυτό τον κόσμο για να θαυμάζω το Θεό τον παντογνώστη και παντοδύναμο σ΄όλη Του τη μεγαλειότητα. Ή φυσική ιστορία είναι μια θεία επιστήμη. Ας μη κλείνουμε τα μάτια της ψυχής μπροστά στο έργο του Θεού, αλλ΄ας οδηγούμαστε απ΄αυτά για να θαυμάζουμε τον Τεχνίτη. Η θεώρηση της φύσης χαρίζει μια πρόγευση της ουράνια ευδαιμονίας, μια διαρκή χαρά της ψυχής και μια αρχή για το πλέριο ξεδίμασμά της".
Πόση αρμονία τέχνης και χρωμάτων! Τι απειροτέλεια υφαντουργία! τι χάρη! Τι ομορφιά! Καμμιά ανθρώπινη τέχνη δε συγκρίνεται με τη φυσική δροσιά κι ομορφιά των λουλουδιών. Μας το έχει ειπεί κι ο Κύριος: "Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει΄ ου κοπιά ουδέ νήθει΄ λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων" (Ματ. Στ΄28-29).
Παντού λουλούδια! Λουλούδια στη γέννηση, λουλούδια στο γάμο, λουλούδια στο θάνατο. Λουλούδια στις χαρές, λουλούδια στις λύπες. Οι άνθρωποι με λαχτάρα τ΄αποζητάνε για συντροφιά. Σπίτι δίχως λουλούδια, μοιάζει μ΄ερημιά δίχως όαση. Ένα όμορφο καλοβαλμένο ανθοδοχείο, αξίζει περισσότερο από εκατό ζωγραφικούς πίνακες.
Τα λουλούδια μιλούν, αλλά και διδάσκουν. Μας λένε πως όλοι μας είμαστε προσκαιροι και προσωρινοί σ΄αυτό τον κόσμο. "Πάσα σαρξ ως χόρτος και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου. Ο χόρτος εξηράνθη και το άνθος αυτού εξέπεσε" (Α΄Πέτρ. Α΄24). Κάθε άνθρωπος είναι σαν το χορτάρι και τ΄αγριολούλουδο. Το πρωί γεννιέται με τη δροσιά κι ως το βράδυ γέρνει πεθαμένο. Τώρα ο άνθρωπος είναι στα νιάτα του και χαίρεται τη ζωή του αμέριμνος, μα τα χρόνια κυλάνε τόσο γρήγορα, που δίχως να το πολυκαταλάβει, βρίσκεται στο γέρμα της ζωής, αναμένοντας από στιγμή σε στιγμή το θάνατο. Εφήμερο λουλούδι, ο άνθρωπος, κι ας μην υπερηφανεύεται για τα χαρίσματα και τα προσόντα του.
Υπάρχει Θεός, Ποιητής ουρανού και γης. Το λένε οι ουρανοί. Το λέει η γη. Το λένε τα λουλούδια. (Μιχήλ Ε. Μιχαηλίδη, ΜΕ ΘΕΟ ή ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ; σελ.60,6162,63,64, αποσπάσματα).
