Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1967. Μέχρι τα 24 μου χρόνια ζούσα μακριά από τον Θεό. Είχα βέβαια κάποιες αναζητήσεις χωρίς ωστόσο να είμαι και θρήσκος. Σ΄ αυτό το διάστημα της άγνοιας του Θεού και της αγάπης Του για μένα, προσπαθούσα με ό,τι προσφέρει ο κόσμος να γεμίσω το κενό της καρδιάς μου και να ικανοποιήσω τη δίψα της ψυχής μου. Μάταια όμως. Ούτε οι διασκεδάσεις, ούτε οι παρέες, ούτε το διάβασμα, τίποτε δεν μπορούσε να μου δώσει αυτό το «κάτι» που ζητούσε η ψυχή μου και που δεν μπορούσα να το προσδιορίσω. Έτσι με την ψυχή μου αδειανή, με βρήκε ο Χριστός! Δόξα στο άγιο όνομά Του. Γνώρισα τη Νέτα, τη μετέπειτα και σημερινή σύζυγό μου, η οποία μου μίλησε για τον Χριστό και με παρότρυνε να πάμε να ακούσουμε κάποιο κήρυγμα από την Αγία Γραφή. Η ίδια είχε μεγαλώσει στην Ευαγγελική Βαπτιστική Εκκλησία της Αθήνας. Εγώ δέχτηκα με δισταγμό και την ακολούθησα μάλλον από περιέργεια. Τότε αυτό δεν μπορούσα να το εξηγήσω και, φυσικά, ούτε και να το εκτιμήσω. Ήταν όμως το σχέδιο του Θεού αυτό για μένα. Η ώρα να ικανοποιηθεί η δίψα της ψυχής μου είχε έρθει. Δόξα τω Θεώ.

Τότε δεν το ήξερα, αλλά αργότερα ξετυλίχτηκαν όλα μπροστά μου και κατάλαβα πως ο Θεός με είχε βάλει στο στόχαστρο της αγάπης Του. 'Ακουσα κήρυγμα από τη Αγία Γραφή. Ήταν πολύ διαφορετικό απ΄ ό,τι φανταζόμουν! Ο ποιμένας μίλησε για την αμαρτία και τις ολέθριες συνέπειές της τόσο σε τούτη τη ζωή όσο και, προπάντων, στην άλλη. Μίλησε για τον Χριστό και τη θυσία Του στο Σταυρό για τις αμαρτίες μας και κάλεσε καθέναν που ήθελε να σωθεί να πιστέψει σ΄ Αυτόν. Όσο κι αν προσπαθούσα να αντισταθώ η αγάπη του Θεού με αιχμαλώτιζε. Και ήταν τότε ακριβώς, και ιδιαίτερα όταν ο κήρυκας έκανε έκκληση να μη αναβάλουμε για κάποια άλλη καλύτερη ευκαιρία γιατί αυτή δεν θα ερχόταν ποτέ, τονίζοντας ιδιαίτερα τα λόγια της Βίβλου «ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β΄Κορινθ. ς΄2), και επίσης: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή» (Πράξ. ις΄ 31), που κατάλαβα ότι ήμουν ένας χαμένος αμαρτωλός και είχα ανάγκη από σωτήρα και σωτηρία. Βεβαιώθηκα πως Σωτήρας ήταν μόνο Ένας, ο Χριστός, και η καρδιά μου έσπασε! Εξαφανίστηκαν όλοι οι δισταγμοί, οι επιφυλάξεις, οι αντιρρήσεις της λογικής. Πίστεψα πως στο σταυρό έχυσε το αίμα Του και για μένα. Με δάκρυα μετανοίας δέχτηκα την πρόσκληση και ρίχτηκα στην αγκαλιά Του. Τον δέχτηκα με πίστη για προσωπικό μου Σωτήρα. Αυτό που έγινε μέσα μου δεν περιγράφεται. 'Αλλαξαν όλα, οι επιθυμίες μου, οι φιλοδοξίες μου, οι επιδιώξεις μου. Η καρδιά μου γέμισε από λαχτάρα για τα πνευματικά. Μια χαρά ανείπωτη και βαθιά γαλήνη πλημμύρισε την ψυχή μου. Ήταν τόσο δυνατό αυτό που έγινε μέσα μου που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη χαρά και τον ενθουσιασμό μου. Δόξαζα συνέχεια τον Κύριο που με έσωσε. Αμέσως ζήτησα να βαπτιστώ, πράγμα που έγινε ύστερα από μερικές ημέρες. Ενώθηκα έτσι με την τοπική αυτή εκκλησία και άρχισα την ενεργή συμμετοχή μου στις συναθροίσεις και ο Θεός με ευλογούσε και με οικοδομούσε πνευματικά.

Ημέρα με την ημέρα αισθανόμουν να φουντώνει μέσα μου ένας άγιος πόθος να ομολογώ τον Χριστό και να μιλάω για τα μεγαλεία του Θεού. Ένιωσα την ανάγκη για περισσότερη Βιβλική γνώση. Και ήταν τότε που η εκκλησία άρχισε να λειτουργεί ένα πολύ καλό και πλήρες Βιβλικό Σχολείο με σκοπό τον καταρτισμό εργατών για το κήρυγμα και κάθε άλλη διακονία του Λόγου. Με μεγάλη χαρά δήλωσα συμμετοχή και η τακτική παρακολούθηση των μαθημάτων αυτών με βοήθησε πολύ. Με ωφέλησε στη γνώση αλλά και στην πίστη, δίνοντάς μου τα εφόδια για την υπηρεσία και τη διακονία του Ευαγγελίου.

Τώρα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, και το θεωρώ ύψιστη τιμή και μέγιστη ευθύνη που ο Θεός με χρησιμοποιεί στον άμβωνα και η επιθυμία μου και η προσευχή μου είναι να έχω καρπό στον ουρανό. Επίσης ευχαριστώ τον Θεό για την οικογένειά μου, την πιστή γυναίκα μου και τα δυο μου παιδιά, τον Γιώργο και την Ελευθερία, και Του ζητώ να με οδηγεί και να με βοηθάει να είμαι σωστός χριστιανός σύζυγος και πατέρας και τόσο εγώ, όσο και η γυναίκα μου, να αξιωθούμε να ακούσουμε τα παιδιά μας να ομολογούν τον Χριστό ως Σωτήρα και Κύριό τους, και να τα δούμε να ζουν μια χριστιανική ζωή και ταπεινά να Τον υπηρετούν. Σίγουρα τώρα μπορώ να ομολογήσω ότι ο Θεός είναι ζωντανός και ότι εγώ είμαι παιδί Του, σωσμένο και πραγματικά ευτυχισμένο. Τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Αμήν.