Όταν... Αυτή η μικρή χρονική λέξη αποκτά τεράστια σημασία από τη στιγμή που αναφέρεται σ' ένα σημαντικότατο γεγονός της ζωής του ανθρώπου.

Αντιλαμβάνομαι τώρα, ότι πάντα ο Θεός με έψαχνε, πάντα εγώ Του κρυβόμουν και το χειρότερο είναι ότι νόμιζα πως Τον έψαχνα εγώ, με τα μέτρα και τις δυνατότητες του ανθρώπου!

Σήμερα που μπορώ να έχω μια πιο συγκεκριμένη αντίληψη των γεγονότων, αναγνωρίζω τα χνάρια που άφησε ο Θεός στην προ Χριστού ζωή μου, αυτά που στο τέλος οδήγησαν την καρδιά μου να χτυπήσει στον ρυθμό της λογικής μου: ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον Πατέρα εκτός απ' Αυτόν.

Μεγαλώνοντας σε μια κοσμική οικογένεια ακολουθούσα την θρησκευτική-παραδοσιακή τυπική λατρεία θεωρώντας ότι αυτή είναι η σωστή σχέση με τον Θεό δεδομένης της χώρας όπου γεννήθηκα και της επίσημης εκκλησίας της χώρας αυτής. Σε πολύ νεαρή ηλικία όμως ήρθα αντιμέτωπη με τον θάνατο προσφιλεστάτου μου προσώπου, κάτι που με έκανε να σκεφτώ ότι ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από την θνητή ύπαρξη που γνωρίζουμε και ότι εκτός από το σώμα που επιστρέφει στο χώμα, απ' όπου και προέρχεται, υπάρχει σίγουρα και κάτι άλλο, άυλο, άφθαρτο, άρα και αιώνιο.

Με αναστατωμένο το πνεύμα από τις σκέψεις αυτές πέρασαν κάποια επόμενα χρόνια τα οποία έζησα σε άλλη χώρα, για σπουδές, εργασία, κ.λπ. όπου αντιλήφθηκα ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και η πίστη είναι θέμα απόλυτα προσωπικό και δεν έχει να κάνει με την χώρα προέλευσης του ατόμου, ούτε με τις παραδόσεις της χώρας αυτής. Ο Κύριος, που γνώριζε τις αναζητήσεις μου, με οδήγησε να ακούσω τον λόγο Του σε εκκλησίες και άλλους χώρους στους οποίους γινόταν κήρυγμα Ευαγγελίου και να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που μου μίλησαν για τον Χριστό. Το πρώτο βήμα είχε γίνει: το μυαλό και η λογική μου μού έλεγαν ποιο είναι το σωστό, αλλά η καρδιά δεν είχε ακόμη αγγιχθεί.

Στη συνέχεια, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Κύριος επέτρεψε να γνωρίσω ανθρώπους που ήταν στο έργο του, και με τον γνωστό  θαυμαστό τρόπο που ενεργεί, άνοιξε την καρδιά μου ώστε να δεχτεί τις αλήθειες που το μυαλό είχε αντιληφθεί καιρό πριν, και με οδήγησε στα πόδια του Χριστού, εκεί πάνω στον Σταυρό του Γολγοθά όπου εγκατέλειψα κάθε τι δικό μου, ιδέες, σκέψεις, πεποιθήσεις, θεωρίες ... και πήρα την βεβαιότητα της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής διά του Ιησού Χριστού.

Ασφαλώς, ο Θεός πάντα μου «στέλνει τα μηνύματά Του», υπογραμμίζοντας ότι είναι ο κύριος της ζωής μου, άλλοτε με δυσκολίες ή δοκιμασίες, απαραίτητες για την πνευματική ανάπτυξη και άλλες φορές με θαυμαστές διευκολύνσεις (να τολμήσω να πω θαύματα?) όπως συνέβη πρόσφατα και αυτό πάντα για να δοξάζεται τ' Όνομά Του το 'Αγιο.

Ευχαριστώ τον Κύριο που με βρήκε, με πήρε από κει όπου βρισκόμουν και με  πρόσθεσε στην ευλογημένη Του Εκκλησία, και μάλιστα στην τοπική αυτή εκκλησία, την θερμή  οικογένεια των αδελφών και πιστών εργατών του έργου Του. Όταν συνέβη αυτό, όταν ο Κύριος με έσωσε, μου χάρισε το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να ζητήσει ένας άνθρωπος στη γη: τον Ουρανό!!!

Τερέζα Καραδημητρίου

9/11/2008