H XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ

   Τα παιδιά μας δυστυχώς ζούνε σ΄ένα κόσμο όπου οι ηθικές αξίες έχουν χαθεί ή αλλοιωθεί ως ένα μεγάλο βαθμό. Οι δάσκαλοι, οι συμμαθητές και οι παρέες τους, επηρεάζουν τη σκέψη, την κρίση τη συμπεριφορά τους. Μέσα στην ηθική και πνευματική σύγχυση που επικρατεί σ΄αυτόν τον κόσμο, τα παιδιά μας χρειάζονται την αγάπη, τη στοργή και τη σωστή καθοδήγηση μέχρι να μπορέσουν ν΄ανακαλύψουν τη μόνη αλήθεια και το μόνο σίγουρο θεμέλιο της ζωής, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός στην επίγεια ζωή Του έδειξε ότι αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά. Στα Ευαγγέλια Τον βλέπουμε να τ΄αγκαλιάζει με στοργή και αγάπη, να μιλάει επαινετικά γι΄αυτά και να τα θέτει ως παράδειγμα πίστης, υπακοής και ταπείνωσης. Επίσης Τον βλέπουμε ν΄ απλώνει τα χέρια Του και να τα ευλογεί. (Μάρκος ι΄ 14-16, Ματθαίος ιη΄ 3-5). O Θεός σίγουρα είναι Εκείνος, που γνωρίζει καλύτερα από εμάς τον τρόπο της σωστής διαπαιδαγώγησης και μας τον δίνει αναλυτικά μέσα από τον ΄Αγιο Λόγο Του. Σήμερα που όλα σχεδόν επιτρέπονται, αρκετοί γονείς πιστεύουν ότι η ιδέα να τιμωρείς το παιδί σου καθώς το διαπαιδαγωγείς, είναι λανθασμένη και βλαβερή. Πιστεύουν επίσης, ότι το παιδί θα μεγαλώσει με σωστό τρόπο, αν του δίνουν άφθονα υλικά αγαθά, πλάθοντας μ΄αυτόν τον τρόπο γύρω του έναν υλικό παράδεισο. Δυστυχώς όμως αυτό οδηγεί σε όλο και περισσότερη ανεκτικότητα και ατιμωρησία όσον αφορά την παραβατικότητα και ανυπακοή του παιδιού, με αδικαιολόγητο τον φόβο μήπως η άσκηση πειθαρχίας βλάψει ψυχολογικά το παιδί. Με τον τρόπο αυτόν όμως, ιδιαίτερα οι χριστιανοί γονείς, αρνούνται να υπακούσουν ρητές εντολές και να εφαρμόσουν συγκεκριμένες οδηγίες του Θεού, με ολοφάνερα τα καταστρεπτικά αποτελέσματα. Ο Θεός αναφέρει καθαρά στον Λόγο του, ότι όπως Εκείνος φέρεται σ΄εμάς έτσι και εμείς  πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας.  <<Διότι όντινα αγαπά Κύριος  παιδεύει και μαστιγώνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται>> (Εβρ.ιβ΄ 6). Επίσης διαβάζουμε <<Μη φείδου να παιδεύης το παιδίον διότι εάν κτυπήσεις αυτό δια της ράβδου δεν θέλει αποθάνει. Συ κτυπών αυτό δια της ράβδου θέλεις ελευθερώσει την ψυχήν αυτού  εκ του ΄Αδου>> (Παρ. κγ΄ 13-14) Ο Θεός επιμένει στην τιμωρία ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια της ζωής του παιδιού λέγοντας: <<Η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου· η ράβδος της παιδείας θέλει αποχωρίσει αυτήν απ΄ αυτού>> (Παρ. κβ΄ 15). Από την άλλη μεριά όμως η σωματική παιδεία δεν πρέπει να είναι ένα βίαιο ξέσπασμα οργής και εκδίκησης. Αυτό το είδος διαπαιδαγώγησης όχι μόνο δεν αποφέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα, αλλά είναι αντίθετο προς το πνεύμα της Βίβλου και σίγουρα αποδοκιμάζεται από τον Ουράνιο Πατέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Θεός δεν θέλει κατά κανένα τρόπο οι γονείς να ξεσπούν βίαια και να γίνονται τύραννοι επάνω στα παιδιά τους. Η τιμωρία που εκτελείται με βία και θυμό είναι  λάθος τραγικό και ολέθριο. Τα παιδιά πρέπει να καταλαβαίνουν ότι η τιμωρία που τους επιβάλλεται είναι έκφραση αγάπης και ενδιαφέροντος γι΄ αυτά και όχι ξέσπασμα ενός θιγόμενου εγωισμού. Σκοπός της τιμωρίας είναι τα παιδιά να επιστρέψουν από τον λαθεμένο δρόμο της ανυπακοής και της ανταρσίας, στον σωστό δρόμο της υπακοής και του σεβασμού των γονέων τους, για το δικό τους και μόνο καλό. Η αγάπη και η πειθαρχία πάνε μαζί, συνοδευόμενες βέβαια με την διδαχή και τη γνώση του Λόγου του Θεού.                                                                                 

   Είναι αναγκαίο να υπάρξουν οι σωστές βάσεις για την ηθική διάπλαση και πνευματική ισορροπία του παιδιού. Η Βίβλος μας προτρέπει  : <<Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ΄ αυτής ουδέ όταν γηράση>> (Παρ.κβ΄ 6). Επίσης η Αγία  Γραφή τονίζει ξανά και ξανά την ευθύνη των χριστιανών γονέων να διδάσκουν στα παιδιά τους τον Λόγο του Θεού. <<Και ούτοι οι λόγοι τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος>> (Δευτερ.ς΄6-7).

   Τρανό παράδειγμα αυτής της διαπαιδαγώγησης με βάση το Λόγο του Θεού είναι ο Τιμόθεος. Στο Β΄ Τιμοθ. γ΄15 διαβάζουμε: <<Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστως της εν Χριστώ Ιησού>> ΄Ηταν η μητέρα του Τιμόθεου η Ευνίκη και η γιαγιά του η Λωίδα που του δίδαξαν τον Λόγο του Θεού. Η ανυπόκριτη πίστη τους, η αγάπη  και η επιμονή τους οδήγησαν τον Τιμόθεο στην σωτηρία του Χριστού. Είναι επίσης φανερή, η αντίθεση μεταξύ εκείνων των γονέων που τα παιδιά τους διδάχτηκαν την πειθαρχία του Λόγου του Θεού, π.χ. Αβραάμ (Γενν. ιη΄19) και εκείνων των οποίων τα παιδιά δεν διδάχτηκαν. Οι δεύτεροι έδειξαν μεγάλη επιείκεια, ήταν μαλακοί στους ελέγχους τους και δεν τιμωρούσαν τα παιδιά τους στις ανταρσίες τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτά έδειχναν έλλειψη σεβασμού στον λόγο και τα πράγματα του Θεού, όπως ο Ηλεί για τον οποίο είπε ο Θεός (Α΄Σαμουήλ γ΄ 13): <<Θέλω κρίνει τον οίκο αυτού έως αιώνος. Επειδή γνωρίσας ότι οι υιοί αυτού έφερον κατάραν εφ΄εαυτούς δεν συνέστειλεν αυτούς.>> Για τον λόγο αυτό το λογικό άδολο γάλα του λόγου του Θεού, σε συνδυασμό πάντοτε με την παιδεία και τους ελέγχους, καθώς επίσης και η τιμωρία δια της ράβδου σε τέτοιες περιπτώσεις, φέρνει ευεργετικά αποτελέσματα και βοηθά σημαντικά στη σωστή και από κάθε πλευρά υγιεινή ανατροφή των παιδιών. Συνοψίζοντας λοιπόν θα θέλαμε να επισημάνουμε γι΄ άλλη μια φορά πως, η άσκηση πειθαρχίας πάνω στα παιδιά εκ μέρους των γονέων, ακόμη και με τη ράβδο, είναι, κατά περίπτωση, επιβεβλημένη προκειμένου το παιδί να ανατραφεί σωστά και να γίνει ένας χρήσιμος άνθρωπος για τον εαυτό του και την κοινωνία, και ιδιαίτερα να οδηγηθεί στη σώζουσα πίστη του Ευαγγελίου. Ακόμη ο Λόγος του Θεού λέει: <<Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού, μισεί τον υιόν αυτού· αλλ΄ο αγαπών αυτόν, παιδεύει αυτόν εν καιρώ» (Παρ. ιγ΄24).  Επίσης: «τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον>> (Εφεσ. ς΄1 ).