Σε ποιόν δεν αρέσει το ποτάμι. Υπάρχουν ποτάμια και ποτάμια στον κόσμο. Ποτάμια που σε κάποια σημεία γίνονται λίμνες τεράστιες, σε άλλα καταρράκτες, σε άλλα ρεύματα ορμητικά, σε άλλα πλωτές αρτηρίες και σε άλλα όμορφα και ήρεμα όπως αυτή η εικόνα, που σε τραβούν να τα διαβείς, να παίξεις μέσα στα νερά τους το καλοκαίρι και να κάτσεις κάπου κοντά τους να ακούς το κελάρισμά τους και να ρεμβάζεις. Τι είπα; Να ρεμβάζεις, όχι, να ευχαριστείς τον Θεό που τα έφτιαξε και που μας τα έδωσε. Το νερό, τόσο άφθονο στη γη μας, όχι μόνο δεν το εκτιμούμε, αλλά και αλόγιστα το σπαταλούμε. Μια τριετή περίοδο ανομβρίας και λειψυδρίας, θυμάμαι, βρέθηκα σε ένα ποτάμι που το ήξερα με νερά τριπλάσια σε όγκο από τούτο, με πηγές να αναβλύζουν παντού τριγύρω.Το είχα πολλές φορές στο παρελθόν επισκεφτεί και απολαύσει, αυτή όμως τη φορά το βρήκα κατάστεγνο. Πόνεσα. Έκλαψα. Τι κρίση (!) μουρμούρισα, και σκέφτηκα τι σημαίνει έλλειψη νερού. Και σκέφτηκα την ιστορία  -γιατί δεν πρόκειται για παραβολή- του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου που είπε ο Κύριος:"Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού. Και αυτός φωνήσας είπε' πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον, ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσαν μου, ότι οδυνώμαι εν τη φλογί ταύτη'"(Λουκ.ις΄ 23,24.). Aν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει κόλαση, ξανασκέψου το. Και αν υπάρχει;...Ο Χριστός γι' αυτό σταυρώθηκε, γι' αυτό με το αίμα Του πλήρωσε για τις αμαρτίες όλου του κόσμου, κατά συνέπεια και για τις δικές σου, για να μη πάς στην κόλαση, αλλά στον παράδεισο. Το μόνο που ζητάει από σένα είναι να αναγνωρίσεις ότι είσαι αμαρτωλός και να Τον δεχθείς με πίστη ειλικρινή ως ατομικό σου Σωτήρα. Ο Χριστός είναι ό μόνος που μπορεί νά σώζει αμαρτωλούς, εκείνους τους αμαρτωλούς που μετανοούν και Τον δέχονται: "Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι" (Ιωάνν. α΄12).

Εκτός από τα κτίσματα, που είναι γραφικά, αν και όχι μοντέρνα, το όλο τοπίο είναι μαγευτικό. Πρόκειται για τα γνωστά ιαματικά Λουτρά Καïάφα. Εδώ έρχονται άνθρωποι να θεραπευτούν από διάφορες παθήσεις, σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών. Η χώρα μας είναι πλούσια σε τέτοιου είδους νερά, και οι λουτροπόλεις, πολλές και γεμάτες ζωή! Εμείς την εικόνα αυτή τη βάλαμε εδώ για να θυμηθούμε αφενός την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και τη Βηθεσδά, που όπως φαίνεται κάτι ανάλογο ήσαν, με τη σύγχρονη θεία ενέργεια, και αφετέρου να σκεφτούμε τη ζωντανή πηγή, τον Κύριο Ιησού, ο οποίος πλένει και καθαρίζει με το αίμα που έχυσε στον σταυρό του Γολγοθά από κάθε αμαρτία όποιον πιστέψει σ΄ Αυτόν και Τον δεχθεί για προσωπικό του Σωτήρα.  

Αριστούργημα όντως αρχιτεκτονικής ο ναός αυτός, ένα από τα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, ήταν αφιερωμένος στην ανύπαρκτη θεότητα 'Αρτεμη. Από τις Πράξεις των Αποστόλων πληροφορούμαστε πως ο Παύλος με τη συνοδία του επισκέφτηκε την Έφεσο, όπου και ο εν λόγω ναός, δύο φορές, και ο Θεός τον χρησιμοποίησε κατά θαυμαστό τρόπο ώστε να πιστέψουν πολλοί στον Χριστό και να ιδρυθεί μια μεγάλη εκκλησία που έβγαλε πολλούς γνωστούς εργάτες του λόγου και του καλάμου. Κάποιος Δημήτριος αργυροκόπος, που με τους συντεχνίτες του, κατασκεύαζε ομοιώματα αυτού του ναού και κέρδιζε πολλά, βλέποντας τον Παύλο να του χαλάει τη δουλειά, "Λέγων ότι δεν είναι θεοί οι δια χειρών κατασκευαζόμενοι" (Πρ. ιθ΄26β), προκάλεσε μεγάλο σάλο πού έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του Παύλου. Επειδή όμως η ώρα του Θεού για την αναχώρηση του για τον ουρανό δεν είχε έρθει ακόμη, ο Παύλος έφυγε από την Έφεσο με προορισμό τη Μακεδονία και την Ελλάδα, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο και καρποφόρο δέντρο, μια μεγάλη πνευματική φωτιά, μια δυνατή εκκλησία που επρόκειτο να συνεχίσει για αιώνες τη μεγάλη της αποστολή.

Οι Παξοί είναι ένα μικρό αλλά πανέμορφο νησί του Ιονίου Πελάγους, νότια της Κέρκυρας και ανήκει στο συγκρότημα των Επτανήσων. Πολλούς έχω ακούσει, τόσο απ΄ όσους τους έχουν επισκεφτεί όσο, και, προπάντων, απ΄ αυτούς που κατάγονται απ΄ αυτό το νησί, ότι πρόκειται για ένα επίγειο παράδεισο. Η έκφραση είναι συνηθισμένη. Χρησιμοποιείται για την περιγραφή κάποιου μέρους ή τοπίου που είναι, στην εκτίμηση του αφηγητή τουλάχιστον, πάρα πολύ ωραίο! Και δίχως αμφιβολία η γη μας είναι προικισμένη από τον Δημιουργό με αναρίθμητα τέτοια μέρη, η δε Ελλάδα μας, χωρίς σοβινισμούς και προκαταλήψεις, είναι ιδιαίτερα προικισμένη.

Η εικόνα, εκτός από την ομορφιά της, έχει και χαρακτήρα διδακτικό. Η Βίβλος λέει πολλά για τον θερισμό. Έτσι, είναι ο φυσικός θερισμός των καρπών της γης, τόσο απαραίτητων για τη ζωή του ανθρώπου, αλλά και των ζώων γενικότερα. Υπάρχει κατόπιν ο θερισμός ως ευκαιρία σωτηρίας του αμαρτωλού: «Παρήλθεν ο θερισμός, ετελείωσε το θέλος, και ημείς δεν εσώθημεν.» Ιερ. Η΄20. Και παρόλο που τα λόγια αυτά δεν αναφέρονται άμεσα στη σωτηρία της ψυχής, ωστόσο μεταφορικά θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν και μ΄αυτή την έννοια. Κατόπιν, υπάρχει ο θερισμός ψυχών που είναι: «Πολύς, οι δε εργάται ολίγοι·» και προτρέπει ο Κύριος τους μαθητές Του να παρακαλέσουν τον κύριο του θερισμού, «δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» Ματ. Θ΄37,38. Και υπάρχει και ο θερισμός που είναι γνωστός ως Αρμαγεδδών: «Και είδον, και ιδού νεφέλη λευκή, και επί της νεφέλης εκάθητό τις όμοιος με υιόν ανθρωπου, έχων επί της κεφαλής αυτού στέφανον χρυσούν, και εν τη χειρί αυτού δρέπανον κοπτερόν, Και άλλος έγγελος εξήλθεν εκ του ναού κράζων μετά μεγάλης φωνής προς τον καθήμενον επί της νεφέλης, Πέμψον το δρέπανόν σου, και θέρισον· διότι ήλθεν εις σε η ώρα του να θερίσης, επειδή εξηράνθη ο θερισμός της γης. Και ο καθήμενος επί της νεφέλης έβαλε το δρέπανον αυτού επί την γην· και εθερίσθη η γη.» Απ. Ιδ΄14,15,16.

Έχοντας υπόψη αυτόν τον τελευταίο θερισμό πόσο πιστοί θα πρέπει να είμαστε στον Κύριο και πόσο ένθερμα θα πρέπει να προσευχόμαστε ώστε να αποστείλει εργάτες στον θερισμό Του! Και πόσο πρόθυμοι να περιληφθούμε σ΄ αυτούς τους εργάτες! Είθε ο Κύριος να μιλήσει πρώτα σε κάθε μη σωσμένο αμαρτωλό με τον λόγο Του και το 'Αγιό Του Πνεύμα τώρα, ώστε πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό να σωθεί τώρα, και στη συνέχεια να γίνουμε όλοι θεριστές ψυχών για σωτηρία πρώτα, και στο τέλος να συμμετάσχουμε, μαζί Του, στη ώρα του θερισμού της οργής του Παντοδύναμου πάνω στην αμαρτωλή και ασεβή ανθρωπότητα που δεν αγάπησε και δεν δέχτηκε την αλήθεια, τον Χριστό, για να σωθεί, αλλά επέμεινε στην απιστία, την άρνηση, και την ασέβεια.