Και εδώ θα θέλαμε να σταθούμε για λίγο και να αποταθούμε σε τυχόν παιδιά του Θεού, πιστούς του Ιησού Χριστού, που μπορεί να διαβάζουν αυτές τις αράδες: Εσύ αδελφέ και αδελφή βλέπεις τις φωτοβολίδες, παίρνεις τα σήματα κινδύνου που τόσες ψυχές, ναυάγια της αμαρτίας και του

διαβόλου, εκπέμπουν ολόγυρά σου; Μήπως, σαν το πρώτο καράβι της τραγικής ιστορίας μας, έχεις σβύσει τα πνευματικά σου φώτα και τό ΄χεις ρίξει στον ύπνο του υλισμού και των βιοτικών μεριμνών; Η ευθύνη σου είναι πολύ μεγάλη.΄Οπως τότε η αδιαφορία αντιμετωπίστηκε από τη δικαιοσύνη, έτσι και στη δική σου περίπτωση. Τι θα πεις στον Θεό όταν σε ρωτήσει: Τι έκανες για τις ψυχές που φώναζαν για βοήθεια τριγύρω σου; Αν δεν τό ΄χεις σεφτεί, σκέψου το τώρα και ζήτα από τον Κύριο αφύπνιση και δραστηριοποίηση όσον αφορά το τόσο σημαντικό αυτό θέμα. Ευχόμαστε ο Θεός να σε οδηγήσει.  

Όπως από την αρχή ειπώθηκε, και ελπίζουμε να έγινε φανερό από τα όσα μέχρις εδώ διαβάσατε, η ζωή μας πάνω στη γη μοιάζει πολύ με την ιστορία του Τιτανικού.

   Υποθέτουμε ότι αρκετές φορές θα κουνήσατε με αποδοκιμασία το κεφάλι καθώς διαβάζατε για τη νοοτροπία και συμπεριφορά των πρωταγωνιστών της μεγάλης αυτής ναυτικής τραγωδίας. Ωστόσο, αν κάποιος άλλος παρατηρεί τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ζωή και ο θάνατος, η ψυχή και η σωτηρίας της από σας προσωπικά, θα μπορούσε άραγε να σχηματίσει καλύτερη ιδέα;

   Πέρα όμως από όσα προαναφέρθηκαν, στον Τιτανικό υπήρχε και ένα ακόμα πρόβλημα. Μια από τις αποθήκες καυσίμων είχε πιάσει φωτιά από την ώρα κιόλας που το πλοίο ξεκίνησε από το λιμάνι. Οι επιβάτες, εντελώς ανύποπτοι, έπιναν στα μπάρ, χόρευαν, γλεντούσαν με κάθε τρόπο, ανεβοκατέβαιναν με τα ασανσέρ-που οι περισσότεροι τα έβλεπαν για πρώτη φορά-και γενικά απολάμβαναν με κάθε τρόπο το ταξίδι τους.

   Και είναι βέβαια φυσικό να μη μπορεί κανείς με σιγουριά να πει ποια θα ήταν η εξέλιξη εκείνης της φωτιάς αν δεν μεσολαβούσε στο μεταξύ η πρόσκρουση στο παγόβουνο. Και το γεγονός ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η φωτιά αυτή δεν είχε κατασβηστεί αφήνει πολλά ερωτηματικά και αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των πυροσβεστικών μέσων του πλοίου.

   Πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι στη ζωή τους ήταν πάντα προσεκτικοί, υπεύθυνοι, νοικοκύρηδες, συνεπείς, φιλάνθρωποι κλπ. Ότι ποτέ δεν θα παραλλήλιζαν τον εαυτό τους με τους ανθρώπους εκείνους που περιγράφονται εδώ. Η Αγία Γραφή όμως μας αποκαλύπτει ένα ακόμα σημείο της ύπαρξής μας, δηλαδή ότι ο άνθρωπος κλείνει μέσα του τη φωτιά της αμαρτίας από το ξεκίνημά του στη ζωή. Ο Δαβίδ λέει: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία  με εγέννησεν η μήτηρ μου» (Ψαλ.να΄5). Καθένας έρχεται στον κόσμο αμαρτωλός. Σημείο αυτό που ιδιαίτερα πρέπει όλοι να το προσέξουμε. Αμαρτωλοί δεν γινόμαστε, αλλά γεννιόμαστε. Όπως η μηλιά δεν είναι μηλιά επειδή κάνει μήλα, αλλά κάνει μήλα επειδή είναι μηλιά, έτσι κι 'μεις δεν είμαστε αμαρτωλοί γιατί κάνουμε αμαρτίες, αλλά κάνουμε αμαρτίες γιατί είμαστε αμαρτωλοί από τη γέννησή μας και έχουμε μέσα μας την τάση και τη ροπή προς το κακό και την αμαρτία. Μπορεί κάποιος στα μάτια τα δικά του, ή ακόμα και πολλών άλλων ανθρώπων να είναι καλός, έντιμος, ηθικός, αλλά μπροστά στον Θεό είναι ένας αμαρτωλός καταδικασμένος σε αιώνια κόλαση. Ο Λόγος του Θεού λέει: «Tα...οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ.ς΄23). Και συνέχεια στο ίδιο χωρίο: «Το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών». Μόνο η χάρη του Θεού μπορεί να σβήσει τη φωτιά της αμαρτίας που καίει μέσα μας. Μόνο η πίστη στον Χριστό και το λυτρωτικό Του έργο μας σώζει από την ενοχή και τις τραγικές και αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας.