(Έκδοση βελτιωμένη και ελαφρά επαυξημένη)

Η πρόσφατη επισήμανση, από ειδικά συνεργεία, της θέσης του ναυάγιου του Τιτανικού, έφερε και πάλι στην επικαιρότητα το μοιραίο υπερωκεάνιο.

΄Ηταν τη νύχτα της 14^ης Απριλίου του 1912, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, που το υπερωκεάνιο Τιτανικός, το καμάρι της εταιρίας Χουάιτ Σταρ Λάιν, αλλά και όλου του κόσμου, προσέκρουσε σε παγόβουνο, τετρακόσια περίπου μίλια ανοιχτά της Νέας Γης. Από τους δυό χιλιάδες διακόσιους είκοσι τέσσερις (2.224) επιβάτες του, σώθηκαν μόνο γύρω στους εφτακόσιους (700), ενώ όλοι οι άλλοι χάθηκαν μαζί με το πλοίο. Χωρίς αμφιβολία επρόκειτο για μια από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες τραγωδίες της ιστορίας.

Όμως, θα ρωτούσε κάποιος, τόσα πλοία χάνονται κάθε χρόνο`τι το ιδιαίτερο υπάρχει σ΄αυτό το ναυάγιο ώστε να γίνεται ακόμα λόγος ύστερα από εβδομήντα πέντε περίπου χρόνια;

Πράγματι, η ιστορία του Τιτανικού έχει κάτι το ξεχωριστό, κι αυτό είναι πως υπάρχουν πολλά παράλληλα σημεία ανάμεσα στο μοιραίο εκείνο ταξίδι και την ανθρώπινη ζωή, όπως τη ζούμε, ιδιαίτερα σήμερα.

Στις σελίδες που ακολουθούν γίνεται προσπάθεια να ξεχωριστούν τα σημεία αυτά και να ερμηνευτούν κάτω από το φως του Λόγου του Θεού.

Η πλοιοκτήτρια εταιρία, οι σχεδιαστές, οι ναυπηγοί, ο καπετάνιος και τα μέλη του πληρώματος, όλοι γενικά, διαβεβαίωναν πως το υπερωκεάνιο ήταν κατασκευασμένο έτσι που να μη υπάρχει περίπτωση να βυθιστεί. Μάλιστα η εταιρία το διαφήμιζε με τα λόγια: «Ούτε ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει».

Ετσι, μ' αυτό το, χωρίς αμφιβολία, μεγάλο για την εποχή εκείνη επίτευγμά του ο άνθρωπος έμοιαζε να λέει στον Θεό: «Τώρα πια ούτε Σε φοβάμαι ούτε Σε χρειάζομαι. ΄Εγινα κύριος της τύχης μου. Δάμασα τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Υπόταξα τα στοιχεία της φύσης και είμαι έτοιμος να κατακτήσω το σύμπαν». Και φάνηκε για λίγο πως ο άνθρωπος στ΄αλήθεια δεν είχε ανάγκη τον Θεό. Όμως ο Τιτανικός δεν ήταν αβύθιστος. Βυθίστηκε στο παρθενικό του κιόλας ταξίδι, παίρνοντας μαζί του, στον θάνατο αλλά και στον υγρό τάφο του Βορείου Ατλαντικού ωκεανού, τα δυο τρίτα περίπου από τους επιβάτες του, υπογραμμίζοντας έτσι τραγικά, για μια ακόμα φορά, το πόσο επικίνδυνο είναι ο άνθρωπος να στηρίζεται στον εαυτό του και να καυχάται για τα επιτεύγματά του, αγνοώντας, και το χειρότερο, περιφρονώντας τον Θεό.

Στο ταξίδι εκείνο είχε δοθεί παγκόσμια δημοσιότητα. Το πλοίο φημιζόταν για τις ανέσεις και την πολυτέλειά του. Ιδιαίτερη όμως έμφαση έδιναν οι διαφημιστές του στην ασφάλεια που παρείχε στους επιβάτες του. Η εποχή εκείνη είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της τις συνεχείς εφευρέσεις και ανακαλύψεις, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Χάρη σ΄αυτές η ζωή του ανθρώπου στον πλανήτη όλο και άλλαζε ρυθμούς και μορφές. Ωστόσο, τα ταξίδια, παρά τις μεγάλες και γρήγορες εξελίξεις, εξακολουθούσαν να είναι προνόμιο των λίγων πλουσίων, ιδιαίτερα αυτά που γίνονταν για τουρισμό και αναψυχή. ΄Ετσι, όταν έγινε γνωστό πως ο Τιτανικός θα έκανε το πρώτο του ταξίδι, μερικοί από τους πιο πλούσιους και διάσημους ανθρώπους της εποχής εκείνης