ΕΣΘΗΡ, Η ΤΑΠΕΙΝΗ, ΕΨΩΝΕΤΑΙ

Κεφάλ. β΄κλπ.

Εσθήρ σημαίνει «αστέρι». Και χαρακτήρες που μοιάζουν με τα αστέρια είναι σίγουρο πως θα φαίνονται και θα αναγνωρίζονται από μακρυά. Το όνομα αυτό, βέβαια, μάλλον της δόθηκε στην Περσία. Δεν ξέρουμε, βέβαια, αν της δόθηκε από πρίν ή όταν έγινε βασίλισσα. Και ήταν όνομα ειδωλολατρικό που είχε να κάνει με τη Αστάρτη ή Ασταρώθ που λατρευόνταν σε όλα εκείνα τα μέρη. Το αρχικό της όνομα ήταν Αδασσά, που σημαίνει «νύμφη», και επειδή ήταν ορφανή από πατέρα και μητέρα την προστασία και ανατροφή της είχε αναλάβει ο ξάδερφός της Μαροδοχαίος, που φαίνεται να ήταν πολύ μεγαλύτερός της στην ηλικία. Αφού αποφασίστηκε από τον Ασσουήρη η εκθρόνιση της Αστίν  και η αποπομπή της από το παλάτι, άρχισε η αναζήτηση άλλης γυναίκας που θα έπαιρνε τη θέση της. Η αναζήτηση θα στρεφόταν προς πρόσωπα με συγκεκριμένα προσόντα εξωτερικού κάλλους και ψυχικών χαρισμάτων. Ήταν μια δύσκολη υπόθεση, δεδομένου ότι ο αριθμός αυτών των προσώπων ήταν, όπως συμβαίνει παντού και πάντα, περιορισμένος. Και αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε και με μας αναφορικά με τη σωτηρία της ψυχής μας, ποιοί και πόσοι άραγε θα διέθεταν τα απαιτούμενα προσόντα; Η απάντηση,δίχως αμφιβολία, είναι κανένας. Ο λόγος του Θεού λέει: "πάντες ήμαρτον. Δεν υπάρχει κανένας δίκαιος. Ο Θεός συνέκλεισε τους πάντες υπό την απείθειαν." 'Ολοι είμαστε καταδικαμένοι σε αιώνια απώλεια. Αλλά δοξάζουμε τον Κύριο γιατί το μόνο προσόν που ζητάει από τον άνθρωπο για να τον σώσει είναι ο άνθρωπος να αναγνωρίζει την αμαρτωλότητά του και να θέλει να σωθεί. «Οστις θέλει...». 'Οχι οι όμορφοι, οι μορφωμένοι, οι πλούσιοι, οι καλοί, αλλά οι αμαρτωλοί, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι, με τη μόνη προϋπόθεση, όπως είπαμε, να αναγνωρίζουν την αμαρτωλότητά τους και να θέλουν να σωθούν. «Ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήση και να σώση το απολωλός» είπε ο Χριστός. Παρατηρούμε στη συνέχεια της ιστορίας της Εσθήρ:

1. Η κατάστασή της. «Δεν είχε ούτε πατέρα ούτε μητέρα», αλλά την είχε αναθρέψει και μεγαλώσει ο ξάδερφός της Μαροδοχαίος. Καμία ίσως άλλη νέα δεν φαινόταν να είναι τόσο μακρυά από την πιθανότητα να εκλεγεί ως βασίλισσα στη θέση της Αστίν όσο αυτή, η Εσθήρ. Στις ανεξερεύνητες όμως βουλές του Θεού και στην πρόνοιά Του και τα πιο απίθανα, για την ανθρώπινη κρίση και λογική, πράγματα μπορεί να συμβούν. Στην Καινή Διαθήκη κανένας δεν ήταν τόσο απίθανο να γίνει ακόλουθος του Χριστού και Απόστολος όσο ο διώκτης Σαύλος από την Ταρσό της Κιλικίας. Η φτώχεια, η άγνοια, η αμαρτωλότητα και η ενοχή, δεν αποτελούν εμπόδια προκειμένου η χάρη του Θεού να σώσει μια ψυχή. Ούτε η μόρφωση και ο ζήλος ο χωρίς επίγνωση, όπως στην περίπτωση του Σαύλου.

2. Η κλήση της. «Εφέρθη και η Εσθήρ εις τον οίκον του βασιλέως» (εδ. 8). Ξέρει τώρα καλά τι σημαίνει όλο αυτό. Ξέρει ότι είναι υποψήφια για το βασιλικό διάδημα. Δεν είναι ποτέ πολλοί αυτοί που έχουν μια τέτοια πιθανότητα μπροστά τους, ωστόσο η Εσθήρ ήταν ακόμη απλώς μία ανάμεσα στις πολλές. Στον αγώνα αυτό μόνο μια μπορούσε να κερδίσει, να πάρει τον θρόνο και το διάδημα. 'Ομως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αναφορικά με την κλήση που γίνεται σε μας με το ευαγγέλιο του Χριστού. Καθένας που δέχεται την κλήση αυτή μπορεί να κερδίσει τον στέφανο της ζωής και της αιώνιας δόξας. Ολοι εμείς που φερθήκαμε στον οίκο του Βασιλιά θα χαιρόμαστε για πάντα απολαμβάνοντας την ένδοξη παρουσία Του.

3. Ο χαρακτήρας της. Το ότι η Εσθήρ ήταν καλωσυνάτη και αξιόπιστη, φαίνεται από το γεγονός ότι «ήρεσεν εις αυτόν (τον Ηγαΐ, τον φύλακα των γυναικών) και εύρηκε χάριν ενώπιον αυτού» (εδ.9), και ακόμη από το ότι ήταν υπάκουη στο Μαροδοχαίο και συμμορφώθηκε με τις οδηγίες και υποδείξεις του. Αυτή η ταπεινότητα και υπακοή της στον κηδεμόνα της είναι ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του εσωτερικού της κόσμου. Μπορεί στα μάτια πολλών αυτό να φαίνεται ασήμαντο, είναι όμως αυτό ακριβώς το στοιχείο που θέλει να δεί ο Θεός σ΄ένα άνθρωπο προκειμένου να τον υψώσει και να τον χρησιμοποιήσει. Είναι ό,τι υπάρχει μέσα στην ψυχή αυτό που σε κρίσιμες στιγμές και περιστάσεις αποκαλύπτεται, γιατί «καθώς φρονεί -ο άνθρωπος- εν τη καρδία αυτού, τοιούτος και είναι» διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Είναι στην καλή και αγαθή γη της καρδιάς που ο σπόρος της βασιλείας των ουρανών φυτρώνει, αυξάνει και φέρνει καρπό πολύ για τη δόξα του Θεού.

4. Η εκλογή της. «Οτε...έφθασεν η σειρά δια να εισέλθη προς τον βασιλέα η Εσθήρ...δεν εζήτησεν άλλο παρ΄ό,τι διώρισεν ο Αγαΐ εις αυτήν»(εδ.15). Σ.ε όλες τις υποψήφιες για το θρόνο της βασίλισσας νέες είχε ορισθεί να δοθούν κάποια αναγκαία πράγματα, αλλά είχαν το δικαίωμα να ζητήσουν και ό,τι άλλο θεωρούσαν χρήσιμο για την καθαριότητα και τον καλωπισμό τους. Οι άλλες, προφανώς, έκαναν χρήση αυτού του δικαιώματος και ζήτησαν κι΄άλλα πέρα από αυτά που τους δόθηκαν από τον υπεύθυνο του γυναικώνα. Η Εσθήρ όμως αρκέστηκε σε «ό,τι διώρισεν ο Ηγαΐ ευνούχος του βασιλέως, ο φύλαξ των γυναικών» (εδ.15). Ικανοποιήθηκε μέ αυτά τα πράγματα που είχαν ορισθεί από τον βασιλιά. Αφέθηκε στα χέρια εκείνου στον οποίο είχε ανατεθεί η ευθύνη του έργου της προετοιμασίας της. Οι δικές της σκέψεις και τα δικά της σχέδια δεν έχουν θέση εδώ. Γίνεται άραγε το ίδιο και με μας; Αφήνουμε έτσι κι εμείς τους εαυτούς μας στη διοίκηση και οδηγία του Αγίου Πνεύματος το Οποίο έχει αναλάβει τον αγιασμό μας, την πνευματική μας κατάρτιση, και γενικά την προετοιμασία μας προκειμένου να παρασταθούμε μπροστά στον Βασιλιά του σύμπαντος; Και οπωσδήποτε είναι απόλυτα προς το συμφέρον μας να κάνουμε ό,τι έκανε η Εσθήρ, να μη ζητήσουμε τίποτε άλλο πέρα από όσα και όποια έχουν ορισθεί για μας από τον θείο Παράκλητο.

5. Το διάδημά της. «Και ηγάπησεν ο βασιλεύς την Εσθήρ υπέρ πάσας τας γυναίκας, και εύρηκε χάριν και έλεος ενώπιον αυτού υπέρ πάσας τας παρθένους' και επέθηκε το βασιλικόν διάδημα επί την κεφαλήν αυτής, και έκαμεν αυτήν βασίλισσαν αντί της Αστίν» (εδ.17). Η ταπείνωσή της και η υπακοή της ανταμείβονται τώρα με μια δημόσια εκδήλωση της εύνοιας του βασιλιά -στέφοντάς την με δόξα και τιμή. Από άγνωστη και άσημη έγινε η βασίλισσα της Μηδοπερσικής κοσμοκρατορίας!

   Πόσο ανώτερο είναι το δικό μας διάδημα, η δική μας θέση, το αξίωμα, αφού διά του Χριστού γίναμε βασιλείς και ιερείς, έθνος άγιο, βασίλειον ιεράτευμα, λαός εκλεκτός του Θεού, και είμαστε από τώρα καθισμένοι στα δεξιά του Θεού μαζί με τον Χριστό, ενώ «έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθε», και η μελλοντική μας δόξα, όταν ο Χριστός ξανάρθει, για να κρίνει και να βασιλέψει, είναι ασύλληπτη και από την πιο ζωηρή ανθρώπινη φαντασία. Η αγάπη του Θεού έχει ανοίξει για μας τον δρόμο και τη θύρα προς τον Οίκον Του. Μπορούμε να προσερχόμαστε στις αυλές Του και, στο όνομα του Χριστού, να του ζητάμε ό,τι θέλουμε, αρκεί να είναι το αίτημά μας στα πλαίσια του αγίου θελήματός Του. Το διάδημα είναι σύμβολο τιμής και εξουσίας. Η Πεντηκοστή ήταν για τους μαθητές του Κυρίου μια μέρα στέψης, όταν σαν γλώσσες πύρινες το 'Αγιο Πνεύμα κατέβηκε πάνω τους, και ντύθηκαν όλοι με δύναμη εξ ύψους, παίρνοντας βασιλική εξουσία από τον ουρανό, και γινόμενοι κοινωνοί της επίγειας και επουράνιας βασιλείας του Χριστού

6. To θάρρος της. «ούτω θέλω εισέλθει προς τον βασιλέα, το οποίον δεν είναι κατά τον νόμον. Και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ» (δ΄16). Μια κρίσιμη στιγμή είχε έρθει τώρα, που όλη η εξουσία και η δύναμη που της είχε δοθεί θα χρειαζόταν για τη σωτηρία του λαού της που είχε καταδικασθεί σε θάνατο. Ο Αμάν είχε πετύχει να εκδοθεί βασιλικό διάταγμα με το οποίο καταδικάζονταν σε θάνατο όλοι οι Ιουδαίοι της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας. Η εκτέλεση δε αυτού του διατάγματος επρόκειτο να γίνει μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Ο Μαροδοχαίος παρακάλεσε την Εσθήρ να μεσολαβήσει στον βασιλιά για την ακύρωση και ματαίωση αυτού του φοβερού για τους Ιουδαίους σχεδίου. Ο νόμος όμως απαγόρευε, και μάλιστα προέβλεπε ποινή θανάτου, σε οποιονδήποτε να παρουσιαστεί απρόσκλητος στον βασιλιά. Ωστόσο, η Εσθήρ αφιερώνει τη ζωή της στη μεγάλη αυτή υπόθεση, αψηφά τον φοβερό κίνδυνο για τη ζωή της, και παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Ήξερε όμως ότι, αν και ο νόμος ήταν εναντίον της, η καρδιά του βασιλιά ήταν μαζί της. Το ίδιο ισχύει και για μας. Το θάρρος μας προκειμένου να μαρτυρήσουμε σε άλλους για τον Χριστό το αντλούμε από το γεγονός ότι ο Ίδιος μας διαβεβαίωσε λέγοντάς μας: «Είμαι μεθ΄υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος».

7. Η νίκη της. Τελικά βρήκε χάρη μπροστά στον βασιλιά. Της πρότεινε το χρυσό σκήπτρο του και της είπε: «Τι θέλεις βασίλισσα Εσθήρ; Και τις η αίτησίς σου; Και έως τους ημίσεος της βασιλείας θέλει δοθή εις σε» (ε΄1-3). Ταυτίζεται κατόπιν με τους Ιουδαίους, δηλαδή το λαό της, και παρακαλεί για τη ζωής τους, καθώς και για τη δική της (ζ΄3,4). Το αίτημά της ικανοποιείται πέρα από κάθε προσδοκία. Ο εχθρός εξουδετερώνεται. Ο λαός της σώζεται. Βλέπει τους καρπούς του πόνου της ψυχής της και ικανοποιείται πλήρως. Και η μεγάλη αυτή νίκη μας θυμίζει Εκείνον που είναι το «πλειότερον» της Εσθήρ, ο Οποίος, όταν ο νόμος ήταν εναντίον μας, παρέδωσε τον Εαυτό Του ενώπιον του Θεού και Πατέρα Του, «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Πόσο συγκινητικά ήταν τα λόγια της Εσθήρ όταν είπε στον Μαροδοχαίο «και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ». Αλλά τι μπορούμε να πούμε και για την αγωνία του Κυρίου μας στη Γεθσημανή, για την προσευχή Του «Πάτερ, αν θέλης ν΄απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ΄εμού. Πλήν ουχί το θελημά μου, αλλά το σον ας γείνη.» (Λουκ.κβ΄42). Η τέλεια υποταγή του Χριστού στον Πατέρα Του τον ανέβασε στον σταυρό όπου με το αναμάρτητο και τίμιο αίμα Του εξαγόρασε εμάς από την αμαρτία και τις ωλέθριες και αιώνιες συνέπειές της. Όμως ο Θεός δεν άφησε τον όσιόν Του να ίδη διαφθοράν. Τον ανέστησε και τον έκανε Αρχηγό και Σωτήρα μας. Ο δρόμος προς τη νίκη λέγεται «πλήρης αφιέρωσις». Και αν επιθυμούμε να γίνουμε κι εμείς όργανα σωτηρίας άλλων ψυχών στα χέρια του Θεού, πρέπει ανεπιφύλακτα και εν λευκώ να παραχωρήσουμε σ΄Αυτόν ολόκληρο τον Εαυτό μας. Αλλωστε, γι΄αυτό ο Κύριος μας αφήνει εδώ κάτω στη γη. Και αν το κάνουμε αυτό θα απολαύσουμε κι εμείς τον καρπό του πόνου της ψυχής μας, και μια μέρα, πολύ σύντομα, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα χαρούμε με χαρά ανεκλάλητη και ένδοξη. Αμήν.