Μαροδοχαίος σημαίνει «μικρός». Αυτός ο μικρός -με όποια έννοια- άνδρας, είχε μεταφερθεί αιχμάλωτος από την Ιερουσαλήμ μαζί με πολλούς άλλους Ιουδαίους. Τόσο ο ίδιος όσο και αυτοί που τον μετώκισαν αιχμάλωτο στη Βαβυλώνα, δεν μπορούσαν να φανταστούν για τι ο Θεός τον είχε προορίσει και πόσο σημαντικό ρόλο θα έπαιζε αργότερα στην Αυτοκρατορία που θα διαδεχόταν τη Βαβυλωνιακή, δηλαδή στη Μηδοπερσική Αυτοκρατορία. Ακόμη, ο ίδιος δεν μπορούσε ποτέ να φαντασθεί τι για το μέλλον του ίδιου και του λαού του σήμαινε η ανάληψη της ανατροφής της μικρής ορφανής κι από τους δυο γονείς ξαδερφούλας του, της Αδασσά. Ποιός μπορούσε να εννοήσει τα σχέδια του Θεού, ποιός μπορούσε να ονειρευτεί καν ότι αυτό το κοριτσάκι μιαν ημέρα θα γινόταν βασίλισσα της μεγάλης αυτής Κοσμοκρατορίας! Το βιβλίο της Εσθήρ, είναι βιβλίο της πρόνοιας του Θεού, και είναι γεμάτο από εκπλήξεις. Τώρα όμως εμείς την προσοχή μας θα την επικεντρώσουμε στον Μαροδοχαίο. Ηταν :

1. Ελεήμων. Ήταν μια πράξη πολύ φιλάνθρωπη και σπλαχνική εκ μέρους του όταν δέχτηκε να αναλάβει την ανατροφή της Αδασσά, της μετέπειτα Εσθήρ. Και την ανέλαβε ως δικό του παιδί. Δεν ξέρουμε αν αυτό έγινε με επίσημα χαρτιά ή απλώς με προφορική συμφωνία μεταξύ συγγενών. Όπως και νά είχε το πράγμα, ο Μαροδοχαίος δεν απέβλεπε σε κανένα όφελος και το έκανε μόνο και μόνο από αγάπη. Έκρινε πως αυτό έπρεπε να κάνει και το έκανε. Και ακριβώς εδώ βρίσκεται όλη αξία της υπόθεσης. 'Ανοιξε την καρδιά του, καθώς επίσης και το σπίτι του, στη μικρή ορφανή ξαδερφούλα του, και οι ευλογίες του μακαρισμού για τους ελεήμονες ήρθαν στη ζωή του (Ματ. ε'7).

2. Πιστός. Δυο από τους ευνούχους του βασιλιά , ο Βιχθάν και ο Φερές, σχεδίαζαν να δολοφονήσουν τον Ασσουήρη. Το πράγμα έγινε γνωστό στον Μαροδοχαίο, ο οποίος θεώρησε καθήκον του να το κάνει γνωστό στην Εσθήρ τη βασίλισσα, η οποία με τη σειρά της, το ανέφερε εκ μέρους του στον βασιλιά (κεφ. β΄22,23). Αν κάποιος θέλει να είναι αληθής απέναντι στον εαυτό του και την δικαιοσύνη, τότε θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος, αν δεν γίνεται αλλοιώς, να κάνει πράγματα που θα οδηγήσουν άλλους σε καταισχύνη και καταδίκη. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν δεν συνωμοτούν εναντίον του Βασιλιά των βασιλιάδων, γιατί αυτό δεν τους είναι δυνατόν, συνωμοτούν εναντίον του λαού Του και των σχεδίων Του. ΄Ετσι, αν το πράγμα είναι γνωστό σε σένα δεν υπάρχει ανάγκη να πολεμήσεις εσύ εναντίον τους. Ανάφερέ το στον βασιλιά, ο Οποίος, για το όνομά Του, σίγουρα να αναλάβει την υπόθεση και θα αντιμετωπίσει καθώς πρέπει τους ενόχους. Συ μείνε πιστός στον Κύριο και Βασιλιά σου, και το αγαθοεργό Του χέρι θα σε ανταμείψει πλούσια και φανερά.

3. Συνεπής. «Και πάντες οι δούλοι του βασιλέως, οι εν τη βασιλική πύλη, εκλινον και προσεκύνουν τον Αμάν. Διότι ούτω προσέταξεν ο βασιλεύς περί αυτού. Ο Μαροδοχαίος όμως δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει αυτόν...διότι ήτο Ιουδαίος.» (γ΄2-4). Αρνήθηκε να κλίνει και να προσκυνήση τον Αμάν. Ως Ιουδαίος ήξερε ότι η προσκύνηση ανήκει μόνο στον Θεό. «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» ήταν η εντολή του Κυρίου προς τον λαόν Του. Με την άρνησή του αυτή, να κλίνει και να προσκυνεί τον Αμάν, ο Μαροδοχαίος ομολογούσε την πίστη του στον αληθινό Θεό και την αφοσίωσή του σ΄Aυτόν. Για τον Μαροδοχαίο ίσχυαν τα λόγια του ψαλμού: «εις τους οφθαλμούς αυτού καταφρονείται ο αχρείος. Τιμά δε τους φοβουμένους τον Κύριον» (Ψαλ. ιε΄4). Η πίστη του ανθρώπου δεν έχει καμία αξία αν δεν επηρεάζει την καθημερινή του ζωή. Πώς μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει στον Θεό όταν δεν είναι πρόθυμος να πειθαρχήσει σ΄ Αυτόν μάλλον παρά στους ανθρώπους; Εκείνοι των οποίων η ζωή κατευθύνεται από τον φόβο του Θεού δεν θα βρεθούν να κάνουν ό,τι και όπως κάνουν οι άλλοι, για κανένα λόγο και με καμία δικιολογία. Σε μερικούς ανθρωπάρεσκους αυτό που δεν έκανε, ή μάλλον σύμφωνα με την προσταγή του βασιλιά έπρεπε να κάνει, ο Μαροδοχαίος, μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά στα μάτια του Θεού ήταν πολύ σημαντικό. Αν ο Μαροδοχαίος είχε υποχωρήσει σ' αυτό το σημείο, είναι βέβαιο πως ποτέ δεν θα υψωνόταν σε μια τέτοια ένδοξη θέση στην αυτοκρατορία, όπως ξέρουμε από την συνέχεια ότι έγινε.

4. Καταφρονημένος. «Και ότε ο Αμάν είδεν ότι ο Μαροδοχαίος δεν έκλινε, και δεν προσεκύνει αυτόν, ενεπλήσθε θυμού ο Αμάν. Και εστοχάσθη ταπεινόν να βάλη χείρα επί μόνον τον Μαροδοχαίον. Διότι είχον φανερώσει προς αυτόν τον λαόν του Μαροδοχαίου. Όθεν εζήτει ο Αμάν να αφανίση πάντας τους Ιουδαίους τους εν παντί τω βασιλείω του Ασσουήρου, τον λαόν του Μαροδοχαίου» (γ΄5,6). 'Ετσι, αφού κατέστρωσε τα σχέδιά του για την εξόντωση των Ιουδαίων, η γυναίκα του η Ζερές και οι φίλοι του, τον συμβούλεψαν και τον έπεισαν να φτιάξει ένα ξύλο (αγχόνη), πενήντα πήχες ψηλό, και να ζητήσει από το βασιλιά την άδεια να κρεμάσει πάνω σ΄αυτό τον Μαροδοχαίο. Και όλη αυτή η οργή και ο όλεθρος που αποφασίστηκε ως αιτία είχε το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είχε το θάρρος και την αποφασιστικότητα να μη παραβιάσει τη συνείδησή του και να μη αρνηθεί τον Θεό του. 'Αξιζε άραγε να γίνουν όλα αυτά; Όχι, απαντά εκείνος που περπατάει δια της όψεως και όχι δια της πίστεως. Αλλά τι λέει ο Θεός με τη θαυματουργή πρόνοιά Του; «Και πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή» (Β΄Τιμ. γ΄12). Oι αρχές και τα κίνητρα από τα οποία οδηγείται ο ευσεβής άνθρωπος του Θεού, δεν βρίσκουν θέση στις υποθέσεις και τις επιδιώξεις των ασεβών. Ο άνθρωπος του Θεού δεν αισθάνεται ποτέ άνετα ζώντας ανάμεσα στους ασεβείς και αμαρτωλούς. Είναι πολίτης του ουρανού. Αισθάνεται ξένος και πάροικος εδώ κάτω στη γη. Συμβαίνει άραγε το ίδιο με μας; Αν δεν συμβαίνει πρέπει να ανησυχήσουμε. Να σπεύσουμε να ζητήσουμε έλεος από τον Κύριο. Ένας από τους μακαρισμούς του Κυρίου μας λέει: «Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς.»(Ματ. ε΄11,12).

5. Δοκιμασμένος. «Και μαθών ο Μαροδοχαίος άπαν το γινόμενον, διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και ενεδύθη σάκκον εν σποδώ και εξήλθεν εις το μέσον της πόλεως, και εβόα μετά βοής μεγάλης και πικράς» (δ΄1). Η καταδίκη του θανάτου για τον Μαροδοχαίο και τον λαό του είχε απαγγελθεί, και η ημέρα της εκτέλεσής της είχε οριστεί. Μεγάλο πένθος και φόβος και τρόμος, είχαν κυριεύσει όλους τους Ιουδαίους, ιδιαίτερα αυτούς που ζούσαν στην πρωτεύουσα, τα Σούσα. Η συμπεριφορά αυτή του Μαροδοχαίου έφθασε στ΄αυτιά της βασίλισσας Εσθήρ. Ο Μαροδοχαίος, ταπείνωσε τον εαυτό «εν χώματι και σποδώ» ενώπιον του Κυρίου. Η πίστη του δεν κλονίστηκε. Μίλησε με τέτοιο τρόπο στην Εσθήρ, η οποία είχε κάποιους φόβους για τη ζωή της, προκειμένου να μεσολαβήσει στον βασιλιά, που και την εμπιστοσύνη του στον Θεό έδειξε, και την Εσθήρ ενίσχυσε και την έκανε να αποφασίσει να παρουσιαστεί απρόσκλητη στο βασιλιά, λέγοντας: «Και αν απολεσθώ, ας απολεσθώ». Πώς της μίλησε; Τι της είπε; «Τότε ο Μαροδοχαίος παρήγγειλε ν΄αποκριθώσι προς την Εσθήρ, Μη στοχάζεσαι εν σεαυτή ότι συ εκ πάντων των Ιουδαίων θέλεις σωθεί εν τω οίκω του βασιλέως. Διότι, εάν σιωπήσης διόλου εν τω καιρώ τούτω, θέλει ελθεί άλλοθεν αναψυχή και σωτηρία εις τους Ιουδαίους, συ δε και ο οίκος του πατρός σου θέλετε απολεσθή. Και τις εξεύρει εάν συ ήλθες εις την βασιλείαν δια τοιούτον καιρόν οποίος ούτος;» (δ΄13,14). Το βάρος του ήταν πολύ μεγάλο. Ποιός άλλος θα μπορούσε να μεσιτεύσει για τη σωτηρία τόσο τη δική του όσο, και του λαού του; Από ανθρώπινη πλευρά έκανε ό,τι ήταν δυνατόν, κύλησε τον λίθον, αλλά η πίστη του στηριζόταν στην πρόνοια του Θεού. Η δοκιμή της πίστεώς μας, όπως και ο απόστολος Πέτρος λέει, μπορεί να μας πονάει, αλλά κατόπιν αποβαίνει σε έπαινο και δόξα του Θεού. Είναι τίποτε αδύνατο στον Θεό;

6. Τιμημένος. Τα πάντα είναι δυνατά σ΄αυτόν που πιστεύει. Ο Θεός άρχισε να απεργάζεται την απελευθέρωση του Μαροδοχαίου δίνοντας στο βασιλιά μια ανήσυχη νύχτα (κεφ. ς΄ 1). Ζητάει να του φέρουν το βιβλίο των υπομνημάτων των χρονικών, τα οποία αναγνώστης διάβαζε μπροστά του. Και το σημείο που τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή του βασιλιά Ασσουήρη, ήταν αυτό που ανέφερε ότι ο Μαροδοχαίος τον είχε γλυτώσει από τη συνωμοσία δύο ευνούχων του εναντίον της ζωής του. Τότε ο βασιλιάς ρώτησε αν και ποιά τιμή έγινε σ΄αυτόν τον άνθρωπο. Και η απάντηση ήταν ότι δεν του είχε γίνει καμία τιμή. Και τότε ρώτησε ο βασιλιάς, «ποιός είναι στην αυλή;» Εκείνη τη στιγμή είχε έρθει ο Αμάν στην εξωτερική αυλή του βασιλικού οίκου για να ζητήσει από τον βασιλιά την έγκριση να κρεμάσει τον Μαροδοχαίον στο ξύλο που είχε ετοιμάσει γι΄αυτόν. «Ο Αμάν», απάντησαν οι δούλοι του βασιλιά. «Πέστε του να έρθει μέσα» είπε ο βασιλιάς. «Και ότε εισήλθεν ο Αμάν, είπε προς αυτόν ο βασιλιάς, Τι πρέπει να γείνη εις τον άνθρωπον τον οποίον ευαρεστείται ο βασιλεύς να τιμήση; Ο δε Αμάν εστοχάσθη εν τη καρδία αυτού, Εις ποίον άλλον ο βασιλεύς ήθελεν ευαρεστηθή να κάμη τιμή, παρά εις εμέ; Απεκρίθη λοιπόν ο Αμάν προς τον βασιλέα, Περί του ανθρώπου τον οποίον ο Βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση, ας φέρωσι την βασιλικήν στολήν, την οποίαν ο βασιλεύς ενδύεται, και τον ίππον επί του οποίου ο βασιλεύς ιππεύει, και να τεθή το βασιλικόν διάδημα επί της κεφαλής αυτού. Και η στολή αύτη και ο ίππος ας δοθώσιν εις την χείρα τινός εκ των μεγαλητέρων αρχόντων του βασιλέως, δια να στολίση τον άνθρωπον τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση. Και φέρων αυτόν έφιππον δια των οδών της πόλεως, ας κηρύττη έμπροσθεν αυτού, Ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση». «Ωραία», είπε ο βασιλιάς. «Πάρε τώρα τον Μαροδοχαίο, φόρεσέ του τη βασιλική στολή, βάλέ τον πάνω στο άλογο στο οποίο ιππεύει ο βασιλιάς και κάνε ακριβώς όπως και ό,τι είπες. Πρόσεξε, να μη λείψει τίποτε απ΄όσα είπες». Κανένας δεν μπορεί να φαντασθεί πώς αιστάνθηκε ο Αμάν ύστερ΄απ΄αυτό. Καταντροπιασμένος πήρε τον Μαροδοχαίο, τον έντυσε τη βασιλική στολή, του έβαλε το βασιλικό διάδημα στο κεφάλι, τον ανέβασε στο βασιλικό άτι και τον γύριζε στην πόλη λέγοντας αυτά τα λόγια που διαβάσαμε. Την ίδια εκείνη εβδομάδα ο Μαροδοχαίος υψώθηκε στο αξίωμα του Αμάν, που ύστερα από τη μεσολάβηση της Εσθήρ και την αποκάλυψη της σκευωρίας του τόσο εναντίον του Μαροδοχαίου όσο και όλων των Ιουδαίων της αυτοκρατορίας, προκάλεσε την οργή του βασιλιά Ασσουήρη, ο οποίος και καθαίρεσε τον Αμάν από τη θέση στην οποία τον είχε ανεβάσει. Το σύμβολο της εξουσίας, το βασιλικό δαχτυλίδι, από το χέρι του Αμάν πέρασε στο χέρι του Μαροδοχαίου, ο οποίος ανέβαινε, ενώ ο Αμάν κατρακυλούσε. Είχε ήδη αποφασιστεί και η καταδίκη του. Ο Θεός δεν χρειάζεται χρόνο για να κάνει ο,τιδήποτε. Τά πάντα άλλαξαν ριζικά μέσα σε χρονικό διάστημα που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Mια πλήρης ανατροπή των πάντων έλεβε χώρα καθώς ο Παντοδύναμος μετέβαλε τα δάκρυα και τον θρήνο των δούλων Του σε ύμνους χαράς και ευχαριστίας. Ο Μαροδοχαίος όχι μόνο σώθηκε από τον όλεθρο, αλλά και υψώθηκε στο υψηλότερο αξίωμα μετά τον βασιλιά, και περιβλήθηκε με εξουσία και δύναμη μεγάλη. Έτσι τιμά ο Θεός όσους Τον τιμούν και δοξάζει αυτούς που Τον δοξάζουν.