Η ενδυμασία, και γενικά η εμφάνιση της Χριστιανής,

έχει γίνει θέμα σοβαρό. Έχει προκαλέσει φιλονικίες και φανατισμούς και, δυστυχώς, έχει χωρίσει βαθιά πολλούς χριστιανούς. Κάτι που δεν έπρεπε να συμβαίνει. Γιατί; Γιατί οι χριστιανοί έχουν στα χέρια τους συγκεκριμένο και σαφή κανόνα πίστης και ζωής, τη Βίβλο, και αυτός ο κανόνας έχει απάντηση για όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη σχέση μας με τον Θεό και τη μαρτυρία μας στον κόσμο γύρω μας.

Φυσικά οι άνθρωποι του Θεού υπήρξαν ανέκαθεν στόχος του Σατανά. Προσπάθησε από την αρχή, τις πρώτες ακόμη ημέρες της ιστορίας του ανθρώπου, να φέρει σύγχυση και αφομοίωση ανάμεσα στις δυο γενεαλογικές γραμμές, του Κάιν και του Σηθ, τις οποίες ο Θεός ήθελε χωριστές, πράγμα το οποίο στους δικούς Του είχε καταστήσει σαφές και πέρα από κάθε αμφισβήτηση.

Θα πρέπει όμως να έρθω τώρα στο θέμα, κάνοντας ένα μεγάλο χρονικό άλμα, και σταματώντας στο χωρίο της Βίβλου Δευτερονόμιο κβ΄5, όπου ο Θεός νομοθετεί μέσω του Μωυσή: «Η ΓΥΝΗ δεν θέλει φορέσει το ανήκον εις άνδρα, ουδέ ο ανήρ θέλει ενδυθή στολήν γυναικός· επειδή πάντες οι πράττοντες ούτως είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεόν σου».

(Θα ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση για να σημειώσουμε ότι πολλοί επικαλούνται τη Μετάφραση των Ο΄ στην οποία το εν λόγω χωρίον έχει ως εξής: «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σού έστιν πας ποιών ταύτα.» Λένε, λοιπόν, ότι ο Θεός εδώ απαγορεύει η γυναίκα να φοράει την πανοπλία του ανδρός και ο άντρας τα ενδύματα της γυναίκας. Και ότι η έννοια της λέξης «σκεύη» είναι κι αυτή καμιά αντίρρηση. Όμως, το βασικό είναι τί ακριβώς απαγορεύει μ΄αυτή τη νομική διάταξη ο Θεός. 'Εχουμε από τη μια μεριά τα «σκεύη ανδρος» που απαγορεύεται να τεθούν πάνω στη γυναίκα, και από την άλλη την «στολήν γυναικείαν» που απαγορεύεται να φορέσει ο άντρας. Και λέει ο Θεός, όποιος το κάνει αυτό, αντρας ή γυναίκα, είναι βλέλυγμα ενώπιόν Του. Αυτό που νομοθετεί εδώ ο Θεός είναι η εξωτερική, ενδυμασιακή, εμφάνιση του ανδρός και της γυναικός να είναι σαφώς διακριτή. Η τάση προσέγγισις υπήρχε ανέκαθεν, παρόλο που σ΄όλους τους λαούς και όλες τις εποχές τα δύο φύλα ήταν από μακρυά διακριτά όποια κι αν ήταν η περιβολή του ανδρός ή της γυναικός. Δια μέσου των αιώνων έγιναν σκόπιμες εξαιρέσεις του κανόνα, αλλαγές διάφορες στην ενδυμασία τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, ωστόσο ο κανόνας εξακολούθησε να ισχύει και μόνο πρόσφατα, στη «χριστιανική» κυρίως Δύση επινοήθηκε το unisex με μια ευρεία γκάμα ώστε πολλές φορές, από κάποια απόσταση, η αναγνώριση τους ενός ή της άλλης να αποτελεί δίλημμα. Εδώ θα κλείσουμε την παρένθεση και θα πάμε στο κείμενο του σχολίου, η συνέχεια του οποίου μπορεί να μας φανεί κάπως ασύνδετη ύστερα από την παρένθεση.)